czwartek, 5 lipca 2012

Zawał serca po wykonaniu pracy jako wypadek przy pracy

Zawał serca po wykonaniu pracy jako wypadek przy pracy

Czy można uznać za wypadek przy pracy sytuację, w której pracownik wcześniej wykonywał pracę fizyczną, a po wykonaniu jej, wchodząc po schodach dostał zawału mięśnia sercowego?
Zawał serca może być kwalifikowany jako wypadek przy pracy.
Wypadkiem przy pracy jest nagle zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną powodujące uraz lub śmierć, które nastąpiło w związku z pracą:
  • podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika zwykłych czynności lub poleceń przełożonych,
  • podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika czynności na rzecz pracodawcy, nawet bez polecenia,
  • w czasie pozostawania pracownika w dyspozycji pracodawcy w drodze między siedzibą pracodawcy a miejscem wykonywania obowiązku wynikającego ze stosunku pracy.
Zawał serca może być uznany za zewnętrzną przyczynę wypadku przy pracy. Kwalifikacja prawna zawału serca jako wypadku przy pracy wymaga wykazania, że przyczyna zewnętrzna tego zdarzenia pozostawała w związku z wykonywaniem obowiązków pracowniczych. Jednak wykonywanie zwykłych czynności (normalny wysiłek, normalne przeżycia psychiczne) przez pracownika, który doznał zawału serca w czasie i miejscu wykonywania zatrudnienia, nie może być uznane za zewnętrzną przyczynę wypadku przy pracy.
Kwalifikacja zawału serca jako wypadku przy pracy jest rezultatem oceny materiału dowodowego i ustaleń faktycznych w każdej konkretnej sprawie. Nie można więc zasadnie twierdzić, że zakwalifikowanie związanego z pracą i spowodowanego przyczyną zewnętrzną zdarzenia raz jako nagłego, innym razem jako pozbawionego tej cech dowodzi rozbieżności w orzecznictwie sądów.
Podstawa prawna:
  • art. 3 ust. 1 ustawy z 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (tekst jedn.: Dz.U. z 2009 r. Nr 167, poz. 1322 ze zm.);
  • wyrok Sądu Najwyższego z 16 września 2009 r. I PK 79/2009;
  • postanowienie Sądu Najwyższego z 15 marca 2004 r. II UK 381/2003;
  • wyrok Sądu Najwyższego z 2 października 1997 r. II UKN 281/97.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz