Z dniem 22 stycznia 2013 roku straciły moc dwa rozporządzenia dotyczące bhp przy obsłudze suwnic elektrycznych i sprężarek powietrznych.
1. Rozporządzenie Ministrów Pracy i Opieki Społecznej, Przemysłu
Ciężkiego, Przemysłu Lekkiego, Górnictwa i Energetyki, Przemysłu Rolnego
i Spożywczego, Żeglugi, Komunikacji, Budownictwa oraz Zdrowia z dnia 4
kwietnia 1950 r. w sprawie obsługi suwnic elektrycznych w zakładach
pracy — zostało uchylone przez rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia
13 grudnia 2012 r. uchylające rozporządzenie w sprawie obsługi suwnic
elektrycznych w zakładach pracy (poz. 12).
2. Rozporządzenie Ministrów: Pracy i Opieki Społecznej, Przemysłu
Ciężkiego, Przemysłu Lekkiego, Górnictwa i Energetyki, Przemysłu Rolnego
i Spożywczego, Żeglugi, Komunikacji, Budownictwa oraz Zdrowia z dnia 4
kwietnia 1950 r. w sprawie obsługi suwnic elektrycznych w zakładach
pracy — zostało uchylone przez rozporządzenie Ministrów: Pracy i Opieki
Społecznej, Przemysłu Ciężkiego oraz Zdrowia z dnia 13 kwietnia 1951 r. w
sprawie bezpieczeństwa pracy przy sprężarkach powietrznych (poz. 13)
Powyższe rozporządzenia zawierały przepisy dotyczące obsługi suwnic
elektrycznych i sprężarek powietrznych, ale także kwalifikacje niezbędne
do wykonywania zawodu suwnicowego.
W zamian za uchylone przepisy należy stosować ogólne przepisy ustawy z 26 czerwca 1974 r. Kodeksu pracy, ustawę o dozorze technicznym oraz rozporządzenia ministra pracy i polityki socjalnej z 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy oraz
rozporządzenie w sprawie warunków technicznych dozoru technicznego w
zakresie eksploatacji niektórych urządzeń transportu bliskiego oraz
rozporządzenie w sprawie minimalnych wymagań dotyczących bezpieczeństwa i
higieny pracy w zakresie użytkowania maszyn przez pracowników podczas
pracy
środa, 27 lutego 2013
Walka z zimnem
Wszyscy pracownicy zatrudnieni w zimnym mikroklimacie powinni również
sami zadbać o swoje zdrowie. Co robić by zmniejszyć ryzyko negatywnych
skutków pracy w warunkach ekspozycji na zimno?
Jak zmniejszyć negatywne skutki pracy w zimnym mikroklimacie?
Jak zmniejszyć negatywne skutki pracy w zimnym mikroklimacie?
Chcąc ograniczyć negatywne skutki pracy w zimnym mikroklimacie należy:
- Nosić wielowarstwową odzież. Warstwy zatrzymują ciepłe powietrze i pomagają zachować ciepło. Odzież powinna być na tyle luźna by nie uciskała ciała. Zewnętrzna warstwa powinna chronić od wiatru i być odporna na wilgoć.
- Nosić nakrycie głowy (czapka, a jeżeli wymagany jest hełm ochronny to razem z ocieplaczem twarzy). Utrata ciepła przez nieosłoniętą głowę stanowić może nawet do 50% ogólnej utraty ciepła.
- Chronić ręce. Wszędzie tam, gdzie jest to możliwe należy nosić rękawice z jednym palcem zamiast rękawic z pięcioma palcami. Dobrze jest mieć zapasową parę rękawic na zmianę, gdyby te noszone przemokły.
- Chronić stopy. Buty zimowe powinny być ocieplane, wykonane z materiału nieprzemakalnego i umożliwiającego przepływ powietrza z podeszwą zapobiegającą ślizganiu się. Obuwie nie może być ciasne.
- Stosować ochrony przed wiatrem (np. specjalne zadaszenia, namioty), w szczególności przy pracach na otwartej przestrzeni.
- Regulować tempo prac wymagających znacznego wysiłku fizycznego. Chodzi o zapobieganie zmęczeniu, które przyczynia się do hipotermii. Nie należy dopuszczać do pocenia się albo przez zmniejszenie tempa pracy albo zdjęcie lub rozluźnienie części odzieży. Po skończonej ciężkiej pracy należy wrócić do pierwotnego ubioru.
- Przerwy w pracy należy spędzać w ogrzanych pomieszczeniach. Częstotliwość przerw powinna być tym większa im temperatura jest niższa, a wiatr silniejszy. Po wejściu do ogrzanego pomieszczenia należy zdjąć wierzchnią odzież.
- Pić dużo ciepłych napojów. Nawodnienie organizmu jest korzystne dla funkcjonowania układu krążenia. Uwaga: Napoje zawierające kofeinę i alkohol nie są wskazane ponieważ powodują skierowanie większej ilości krwi do skóry co przyczynia się do ochłodzenia krwi i w rezultacie obniżenie temperatury ciała.
- W miarę możliwości osłonić materiałem izolującym metalowe uchwyty i poręcze.
- Narzędzia używane w niskich temperaturach powinny być tak skonstruowane by można było posługiwać się nimi w rękawicach z jednym palcem. Dobrze jest jeżeli mają termicznie izolujące nasadki.
- Kontrolować temperaturę i prędkość wiatru i ubierać się odpowiednio do ich parametrów.
poniedziałek, 25 lutego 2013
Reguły bhp takie same dla pracowników i zleceniobiorców?
W dobie kryzysu pracodawcy starają się ograniczać koszty i dosyć częstą
praktyką jest zatrudnianie osób na podstawie umowy cywilnoprawnej, w tym
umowy zlecenia. Warto sprawdzić, czy reguły dotyczące bezpieczeństwa i
higieny pracy, odnoszące się do zleceniobiorców są takie same jak te,
które dotyczą pracowników.
Zleceniobiorca na stanowisku administracyjno-biurowym i robotniczym a bhp
Zleceniobiorca na stanowisku administracyjno-biurowym i robotniczym a bhp
Zasadniczo obowiązek szkolenia w
zakresie bhp dotyczy pracowników, a zatem osób, które wykonują pracę na
podstawie umowy o pracę, powołania, wyboru lub spółdzielczej umowy o
pracę. Jednak obowiązek szkolenia bhp może
również dotyczyć osób zatrudnionych na podstawie umowy prawa cywilnego, w
tym umowy zlecenia. Należy bowiem wskazać, iż pracodawca powinien
zagwarantować bezpieczne i higieniczne warunki pracy osobom wykonującym
pracę na innej podstawie niż stosunek pracy w zakładzie pracy bądź w
miejscu wyznaczonym przez pracodawcę.
Zasadniczymi obowiązkami bhp wobec zleceniobiorcy są:- organizowanie pracy w sposób gwarantujący bezpieczne i higieniczne warunki pracy,
- zapewnienie przestrzegania na terenie zakładu pracy przepisów oraz zasad bhp,
- wydawanie poleceń usunięcia uchybień w zakresie bhp oraz kontrolowanie wykonywania tych poleceń,
- reagowanie na potrzeby w zakresie zagwarantowania bezpieczeństwa i higieny pracy a także dostosowanie środków podejmowanych w celu doskonalenia istniejącego poziomu ochrony zdrowia i życia pracowników biorąc pod uwagę zmieniające się warunki wykonywania pracy,
- zapewnienie rozwoju spójnej polityki zapobiegającej wypadkom przy pracy i chorobom zawodowym uwzględniającej zagadnienia techniczne, organizację pracy, warunki pracy, stosunki społeczne oraz wpływ czynników środowiska pracy,
- uwzględnienie ochrony zdrowia młodocianych, pracownic w ciąży lub karmiących dziecko piersią oraz pracowników niepełnosprawnych w ramach podejmowanych działań profilaktycznych,
- zapewnienie wykonywania nakazów, wystąpień, decyzji i zarządzeń wydawanych przez organy nadzoru nad warunkami pracy,
- zapewnienie wykonania nakazów, wystąpień, decyzji i zarządzeń wydawanych przez organy nadzoru nad warunkami pracy,
- zagwarantowanie wykonywania zaleceń społecznego inspektora pracy.
- Przesłankach szkolenia bhp zleceniobiorcy
- Treści szkolenia ogólnego bhp
- Instruktażu stanowiskowym bhp
- Kosztach szkolenia bhp
- Innych powinnościach zleceniobiorcy
- Odzieży i obuwiu roboczym dla zleceniobiorcy
Pieniądze za badania pijanego
Rozliczenie kosztów badań przeprowadzonych w celu ustalenia zawartości
alkoholu, środków odurzających lub substancji psychotropowych w
organizmie osoby ubezpieczonej, a poniesionych przez płatnika składek,
odbywa się na podstawie
wniosku złożonego w jednostce Zakładu Ubezpieczeń Społecznych właściwej ze względu na siedzibę płatnika.
Pieniądze za badania pijanego
Nowy wzór wniosku o zwrot kosztów poniesionych w związku ze skierowaniem ubezpieczonego na badania niezbędne do ustalenia zawartości alkoholu, środków odurzających lub substancji psychotropowych w organizmie znajdziesz w internecie.
Pieniądze za badania pijanego
Badania przeprowadza się w
związku z uzasadnionym przypuszczeniem, że ubezpieczony znajdował się w
chwili wypadku pod wpływem alkoholu lub innych podobnie działających
środków, takich jak przede wszystkim narkotyki.
Jest to o tyle ważne, że świadczenia z ubezpieczenia wypadkowego nie przysługują między innymi temu, kto, będąc:- nietrzeźwym lub
- pod wpływem środków odurzających bądź
- substancji psychotropowych,
Nowy wzór wniosku o zwrot kosztów poniesionych w związku ze skierowaniem ubezpieczonego na badania niezbędne do ustalenia zawartości alkoholu, środków odurzających lub substancji psychotropowych w organizmie znajdziesz w internecie.
środa, 20 lutego 2013
„Dyscyplina to podstawa”
Zachowanie uczestników szkolenia
wynika nie tylko ich cech osobowości, ale i z sytuacji problemowej, w
jakiej się znaleźli. Instruktor nie powinien więc dopuszczać do
powstawania okoliczności mogących prowokować ich niepożądane zachowania.
Dobrze przygotowane szkolenie sprzyja dyscyplinie
Szkolący musi organizować
sytuacje, które same będą wymagać zdyscyplinowanego zachowania (np.
strategia nauczania oparta na konkretnych procedurach), sterowanego
przez określone etapy szkolenia, oceniane na podstawie ściśle ustalonych
osiągnięć (standardy wymagań).
Podstawowymi czynnikami motywującymi działania uczestników szkolenia,
zwłaszcza w sytuacji realizowania tych samych zadań edukacyjnych przez
szkolonych o różnym poziomie przygotowania i wyrobienia umysłowego
(sprawność umysłu) są:- skupienie uwagi,
- mobilizowanie chęci do podjęcia działań,
- zaciekawienie szkolonych.
- Przewiduje sytuacje trudne, jeżeli tak to jakie?
- Będzie starał się zapewnić osiągnięcie rezultatu w razie pojawiania się przewidywanych trudności, jeżeli tak to w jaki sposób?
poniedziałek, 18 lutego 2013
Wyniki kontroli PIP dotyczące szkoleń bhp
Przeprowadzane od kilku lat przez Państwową Inspekcję Pracy kontrole
obejmujące swym zakresem przestrzeganie przez pracodawców przepisów
dotyczących szkolenia w dziedzinie bhp pokazują, że cały czas pracownicy
dopuszczani są do pracy bez właściwych szkoleń w zakresie bhp. Co
więcej, wielu pracodawców również nie posiada aktualnego przeszkolenia w
tej dziedzinie.
Dopuszczanie do pracy pracowników bez aktualnego przeszkolenia bhp powodem wypadków przy pracy
Częstą praktyką niezgodną z prawem jest również dopuszczanie do pracy nowych pracowników w celu sprawdzenia ich przydatności, bez uprzedniego przeszkolenia w zakresie bhp. Takie podejście jest niedopuszczalne.
Dopuszczanie do pracy pracowników bez aktualnego przeszkolenia bhp powodem wypadków przy pracy
Wyniki kontroli PIP pokazują, że
programy szkolenia niejednokrotnie są niedostosowane do specyfiki
zakładu pracy oraz istniejących zagrożeń na poszczególnych stanowiskach
pracy, a pracodawcy organizujący szkolenia często nie prowadzą
odpowiedniej dokumentacji w tym zakresie - dzienników zajęć, protokołów z
przebiegu egzaminów, rejestru wydanych zaświadczeń.
Jako główne przyczyny takich nieprawidłowości wskazywane są m.in.:- brak zainteresowania szkoleniami ze strony wielu pracodawców,
- traktowanie przeszkolenia pracownika jako uciążliwej konieczności,
- brak należytej kontroli nad procesem szkolenia przez osoby, którym zlecono wykonywanie zadań służby bhp w zakładzie pracy (głównie mali przedsiębiorcy),
- cięcie kosztów przeznaczonych na szkolenia (co skutkuje wyborem firm oferujących najtańsze usługi, ale nie zawsze o najwyższej jakości świadczonych usług).
Częstą praktyką niezgodną z prawem jest również dopuszczanie do pracy nowych pracowników w celu sprawdzenia ich przydatności, bez uprzedniego przeszkolenia w zakresie bhp. Takie podejście jest niedopuszczalne.
Kto powinien udzielać pierwszej pomocy w zakładzie pracy?
Pracownik odpowiedzialny za udzielenie pierwszej pomocy
W art. 2071 Kodeksu pracy, dalej k.p., ustawodawca nałożył na pracodawcę obowiązek przekazania pracownikom informacji o osobie lub osobach wyznaczonych do udzielania pierwszej pomocy. Informacja taka powinna obejmować imię i nazwisko, miejsce wykonywania pracy oraz numer telefonu służbowego lub innego środka komunikacji elektronicznej.
Jednocześnie na podstawie art. 2373 k.p. pracodawcy nie wolno dopuścić pracownika do pracy, do której wykonywania nie posiada on wymaganych kwalifikacji lub potrzebnych umiejętności, a także dostatecznej znajomości przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy. Pracodawca jest także obowiązany zapewnić przeszkolenie pracownika w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy przed dopuszczeniem go do pracy oraz prowadzenie okresowych szkoleń w tym zakresie.
Przedstawione regulacje dotyczą wszystkich pracowników, w tym także tych którzy jako osoby wykonujące pracę na polecenie i pod nadzorem pracodawcy zostali wyznaczeni do udzielania pierwszej pomocy przedmedycznej.
Prezentowane przepisy nie wskazują kiedy pracodawca powinien spełnić opisane obowiązki. Należy jednak przyjąć, że pracodawca powinien najpierw zadbać o szkolenie pracownika, a potem dopuścić go do pracy lub wykonywania innych zleconych zadań lub czynności.
Dodać także należy, że Kodeks Pracy w art. 283 § 1 przewiduje karę grzywny od 1.000 zł do 30.000 zł. dla każdego kto, będąc odpowiedzialnym za stan bezpieczeństwa i higieny pracy albo kierując pracownikami lub innymi osobami fizycznymi, nie przestrzega przepisów lub zasad bezpieczeństwa i higieny pracy.
Czy można wyznaczyć pracownika
odpowiedzialnego za udzielanie pierwszej pomocy przedmedycznej, a na
odpowiednie przeszkolenie wysłać go w późniejszym terminie, np. za
miesiąc?
W każdym zakładzie pracy powinna być osoba bądź osoby wyznaczone i przeszkolone do udzielania pierwszej pomocy przedmedycznej.W art. 2071 Kodeksu pracy, dalej k.p., ustawodawca nałożył na pracodawcę obowiązek przekazania pracownikom informacji o osobie lub osobach wyznaczonych do udzielania pierwszej pomocy. Informacja taka powinna obejmować imię i nazwisko, miejsce wykonywania pracy oraz numer telefonu służbowego lub innego środka komunikacji elektronicznej.
Jednocześnie na podstawie art. 2373 k.p. pracodawcy nie wolno dopuścić pracownika do pracy, do której wykonywania nie posiada on wymaganych kwalifikacji lub potrzebnych umiejętności, a także dostatecznej znajomości przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy. Pracodawca jest także obowiązany zapewnić przeszkolenie pracownika w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy przed dopuszczeniem go do pracy oraz prowadzenie okresowych szkoleń w tym zakresie.
Przedstawione regulacje dotyczą wszystkich pracowników, w tym także tych którzy jako osoby wykonujące pracę na polecenie i pod nadzorem pracodawcy zostali wyznaczeni do udzielania pierwszej pomocy przedmedycznej.
Prezentowane przepisy nie wskazują kiedy pracodawca powinien spełnić opisane obowiązki. Należy jednak przyjąć, że pracodawca powinien najpierw zadbać o szkolenie pracownika, a potem dopuścić go do pracy lub wykonywania innych zleconych zadań lub czynności.
Dodać także należy, że Kodeks Pracy w art. 283 § 1 przewiduje karę grzywny od 1.000 zł do 30.000 zł. dla każdego kto, będąc odpowiedzialnym za stan bezpieczeństwa i higieny pracy albo kierując pracownikami lub innymi osobami fizycznymi, nie przestrzega przepisów lub zasad bezpieczeństwa i higieny pracy.
Był przepis, jest zasada
W sytuacji uchylenia szczegółowych regulacji prawnych dotyczących
bezpieczeństwa i higieny pracy oraz jednoczesnego nie wydania w ich
miejsce nowych, należy stosować ogólne przepisy bhp.
Był przepis, jest zasada
Przestrzegania zasad bhp jest obowiązkiem prawnym. Brak konkretnych przepisów nie zwalnia pracodawcy z obowiązku podjęcia środków mających na celu ochronę pracownika przed ewentualnymi skutkami zagrożeń.
Był przepis, jest zasada
Uchylone, niczym niezastąpione akty prawne można uznać za zasady bezpieczeństwa i higieny pracy oraz w takim charakterze je stosować.
Warunkiem jest tu brak sprzeczności z rozporządzeniem ministra pracy i
polityki socjalnej z 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów
bezpieczeństwa i higieny pracy (tekst jedn.: Dz.U. z 2003 r. nr 169,
poz. 1650 ze zm.).Przestrzegania zasad bhp jest obowiązkiem prawnym. Brak konkretnych przepisów nie zwalnia pracodawcy z obowiązku podjęcia środków mających na celu ochronę pracownika przed ewentualnymi skutkami zagrożeń.
Co podlega dozorowi
Pracodawca ma obowiązek niezwłocznie zawiadomić jednostkę dozoru
technicznego o każdym niebezpiecznym uszkodzeniu lub nieszczęśliwym
wypadku związanym z urządzeniem. Działania zmierzające do zapewnienia
bezpiecznego funkcjonowania urządzeń technicznych to dozór techniczny.
Wykonują go pracownicy jego jednostek - przede wszystkim Urzędu Dozoru
Technicznego.
Co podlega dozorowi?
Co podlega dozorowi?
Dozorem technicznym objęte są:
- urządzenia ciśnieniowe z cieczami lub gazami pod ciśnieniem innym niż atmosferyczne,
- zbiorniki bezciśnieniowe i o nadciśnieniu maksymalnie 0,5 bara, do przechowywania materiałów niebezpiecznych o właściwościach trujących lub żrących oraz magazynowania materiałów ciekłych zapalnych, których prężność pary w temperaturze 50°C nie przekracza 3 barów, a temperatura zapłonu 61°C, z wyjątkiem zbiorników w instalacjach zasilania silników spalinowych pojazdów i o pojemności nie większej niż 1000 dm sześc.,
- zbiorniki (także cysterny) do przewozu materiałów niebezpiecznych (bez zbiorników ładunkowych, będących integralną częścią konstrukcji statku żeglugi śródlądowej i objętych nadzorem technicznym),
- duże pojemniki do przewozu luzem materiałów niebezpiecznych (DPPL),
- urządzenia do napełniania i opróżniania zbiorników transportowych,
piątek, 15 lutego 2013
Wypadek, wypadkiem, a obowiązek, obowiązkiem
W razie wypadku przy pracy pracodawca ma obowiązek podjąć niezbędne
działania eliminujące lub ograniczające zagrożenie, zapewnić udzielenie
pierwszej pomocy osobom poszkodowanym, zapewnić ustalenie w
przewidzianym trybie okoliczności i przyczyn wypadku oraz zastosować
odpowiednie środki zapobiegające podobnym wypadkom w przyszłości.
Wypadek, wypadkiem, a obowiązek, obowiązkiem
Wypadek, wypadkiem, a obowiązek, obowiązkiem
W celu ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku pracodawca powołuje zespół powypadkowy.
W skład zespołu powypadkowego wchodzą:- pracownik służby bezpieczeństwa i higieny pracy,
- społeczny inspektor pracy.
- pracodawca,
- pracownik zatrudniony przy innej pracy, któremu pracodawca powierzył wykonywanie zadań służby bhp,
- specjalista spoza zakładu pracy.
Prace szczególnie niebezpieczne. Co musisz wiedzieć?
Jak powinien wyglądać wykaz prac szczególnie niebezpiecznych
Przez prace szczególnie niebezpieczne rozumie się:
- roboty budowlane, rozbiórkowe, remontowe i montażowe prowadzone bez wstrzymania ruchu zakładu pracy lub jego części,
- prace na wysokości,
- prace w zbiornikach, kanałach, wnętrzach urządzeń technicznych i w innych niebezpiecznych przestrzeniach zamkniętych,
- prace przy użyciu materiałów niebezpiecznych
Uznanie przez pracodawcę prac za szczególnie niebezpieczne ma ten skutek, że jest on zobowiązany określić szczegółowe wymagania bezpieczeństwa i higieny pracy przy wykonywaniu tych prac, a zwłaszcza zapewnić:
- bezpośredni nadzór nad tymi pracami wyznaczonych w tym celu osób,
- niewymuszone tempo pracy,
- wyposażenie i egzekwowanie stosowania odpowiednich środków ochrony indywidualnej oraz środków ochrony zbiorowej,
- instruktaż pracowników obejmujący w szczególności: imienny podział pracy, kolejność wykonywania zadań w tym sposoby postępowania w razie zaistnienia sytuacji awaryjnych, wymagania bezpieczeństwa i higieny pracy przy poszczególnych czynnościach,
- zaplecze higieniczno-sanitarne,
- informacje o wzajemnym oddziaływaniu wykorzystywanych substancji i preparatów niebezpiecznych oraz ryzyku dla zdrowia i bezpieczeństwa związanych z narażeniem na ich oddziaływanie.
- pozwolenia na wykonywanie robót np. spawalniczych prowadzonych bez wstrzymania ruchu zakładu,
- polecenia pisemnego na wykonywanie prac (przy zastosowaniu odpowiednich środków zabezpieczających zdrowie i życie ludzkie)
Dokumentacja powypadkowa. Nie daj się zaskoczyć procedurom!
Wypadek przy pracy niesie za sobą szeroki zakres obowiązków - zarówno
dokumentacyjnych, jak i faktycznych. A zdarza się przecież w najmniej
przewidywanym miejscu i czasie. Dlatego też warto zgłębić ten temat i
nie dać się, przynajmniej z proceduralnego punktu widzenia, zaskoczyć.
Dokumentacja powypadkowa w firmie. Wymagania stawiane pracodawcom
Niezwłocznie po otrzymaniu wiadomości o wypadku zespół powypadkowy jest zobowiązany przystąpić do ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku, w szczególności:
1) dokonać oględzin miejsca wypadku, stanu technicznego maszyn i innych urządzeń technicznych, stanu urządzeń ochronnych oraz zbadać warunki wykonywania pracy i inne okoliczności, które mogły mieć wpływ na powstanie wypadku;
2) jeżeli jest to konieczne, sporządzić szkic lub wykonać fotografię miejsca wypadku;
3) wysłuchać wyjaśnień poszkodowanego, jeżeli stan jego zdrowia na to pozwala;
4) zebrać informacje dotyczące wypadku od świadków wypadku;
5) zasięgnąć opinii lekarza, a w razie potrzeby opinii innych specjalistów w zakresie niezbędnym do oceny rodzaju i skutków wypadku;
6) zebrać inne dowody dotyczące wypadku;
7) dokonać prawnej kwalifikacji wypadku, zgodnie z przepisami ustawy z 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych;
8) określić środki profilaktyczne oraz sformułować wnioski, w szczególności wynikające z oceny ryzyka zawodowego na stanowisku pracy, na którym wystąpił wypadek.
PROTOKÓŁ USTALENIA OKOLICZNOŚCI I PRZYCZYN WYPADKU PRZY PRACY
Po ustaleniu okoliczności i przyczyn wypadku przez zespół powypadkowy, zespół ten sporządza, nie później niż w ciągu 14 dni od dnia uzyskania zawiadomienia o wypadku, protokół ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy zgodny ze wzorem ustalonym przez ministra właściwego do spraw pracy na podstawie art. 237 § 2 Kodeksu pracy. Każdy z członków zespołu ma prawo zgłoszenia uzasadnionego zdania odrębnego, które to musi zostać zawarte w protokole. W sytuacji zaistnienia rozbieżności zdań członków zespołu powypadkowego o treści protokołu powypadkowego decyduje pracodawca.
Zespół powypadkowy, po sporządzeniu protokołu powypadkowego, jest obowiązany zapoznać poszkodowanego z treścią protokołu jeszcze przed jego zatwierdzeniem. Poszkodowanemu przysługuje prawo zgłoszenia uwag i zastrzeżeń do ustaleń zawartych w protokole powypadkowym, o czym zespół powypadkowy jest zobowiązany pouczyć poszkodowanego.
W sytuacji wystąpienia śmiertelnego wypadku przy pracy zespół powypadkowy zapoznaje z treścią protokołu powypadkowego członków rodziny zmarłego pracownika i analogicznie poucza ich o możliwości złożenia zastrzeżeń i uwag. Następnie, zespół powypadkowy doręcza niezwłocznie pracodawcy protokół w niezbędnej liczbie egzemplarzy (zazwyczaj trzech, tj. dla osoby poszkodowanej, dla przedsiębiorstwa oraz dla potrzeb ZUS) w celu zatwierdzenia wraz z pozostałą dokumentacją powypadkową. Zatwierdzenie przez pracodawcę protokołu następuje nie później niż w ciągu 5 dni od dnia jego sporządzenia.
Jeżeli do treści protokołu powypadkowego zostały zgłoszone zastrzeżenia przez poszkodowanego lub członków rodziny pracownika zmarłego wskutek wypadku albo protokół powypadkowy nie odpowiada warunkom określonym w ww. rozporządzeniu, pracodawca zwraca niezatwierdzony protokół powypadkowy w celu wyjaśnienia i uzupełnienia go przez zespół powypadkowy. Następnie, po dokonaniu wyjaśnień i uzupełnień, o których mowa wyżej, zespół powypadkowy sporządza, nie później niż w terminie 5 dni, nowy protokół powypadkowy, do którego dołącza protokół powypadkowy wcześniej niezatwierdzony przez pracodawcę.
Zatwierdzony protokół pracodawca jest obowiązany niezwłocznie doręczyć poszkodowanemu lub członkom jego rodziny (w sytuacji wystąpienia wypadku śmiertelnego). Ponadto, protokół powypadkowy dotyczący wypadków śmiertelnych, ciężkich i zbiorowych pracodawca niezwłocznie doręcza również właściwemu inspektorowi pracy.
Powyższy fragment artykułu pochodzi z czasopisma NORMAbhp.pl. Jeśli ciekawi Cię ta tematyka zachęcam do lektury całego tekstu, a także wielu innych, które znajdziesz w najnowszym numerze.
Dokumentacja powypadkowa w firmie. Wymagania stawiane pracodawcom
Kluczowym zadaniem pracodawcy dla
powstania dokumentacji powypadkowej, w sytuacji zaistnienia wypadku
przy pracy, jest utworzenie zespołu powypadkowego.
Jeżeli pracodawca nie może dopełnić obowiązku utworzenia zespołu
powypadkowego w składzie dwuosobowym ze względu na małą liczbę
zatrudnionych pracowników, okoliczności i przyczyny wypadku ustala
zespół powypadkowy, w skład którego wchodzi pracodawca oraz specjalista spoza zakładu pracy.Niezwłocznie po otrzymaniu wiadomości o wypadku zespół powypadkowy jest zobowiązany przystąpić do ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku, w szczególności:
1) dokonać oględzin miejsca wypadku, stanu technicznego maszyn i innych urządzeń technicznych, stanu urządzeń ochronnych oraz zbadać warunki wykonywania pracy i inne okoliczności, które mogły mieć wpływ na powstanie wypadku;
2) jeżeli jest to konieczne, sporządzić szkic lub wykonać fotografię miejsca wypadku;
3) wysłuchać wyjaśnień poszkodowanego, jeżeli stan jego zdrowia na to pozwala;
4) zebrać informacje dotyczące wypadku od świadków wypadku;
5) zasięgnąć opinii lekarza, a w razie potrzeby opinii innych specjalistów w zakresie niezbędnym do oceny rodzaju i skutków wypadku;
6) zebrać inne dowody dotyczące wypadku;
7) dokonać prawnej kwalifikacji wypadku, zgodnie z przepisami ustawy z 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych;
8) określić środki profilaktyczne oraz sformułować wnioski, w szczególności wynikające z oceny ryzyka zawodowego na stanowisku pracy, na którym wystąpił wypadek.
PROTOKÓŁ USTALENIA OKOLICZNOŚCI I PRZYCZYN WYPADKU PRZY PRACY
Po ustaleniu okoliczności i przyczyn wypadku przez zespół powypadkowy, zespół ten sporządza, nie później niż w ciągu 14 dni od dnia uzyskania zawiadomienia o wypadku, protokół ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy zgodny ze wzorem ustalonym przez ministra właściwego do spraw pracy na podstawie art. 237 § 2 Kodeksu pracy. Każdy z członków zespołu ma prawo zgłoszenia uzasadnionego zdania odrębnego, które to musi zostać zawarte w protokole. W sytuacji zaistnienia rozbieżności zdań członków zespołu powypadkowego o treści protokołu powypadkowego decyduje pracodawca.
Zespół powypadkowy, po sporządzeniu protokołu powypadkowego, jest obowiązany zapoznać poszkodowanego z treścią protokołu jeszcze przed jego zatwierdzeniem. Poszkodowanemu przysługuje prawo zgłoszenia uwag i zastrzeżeń do ustaleń zawartych w protokole powypadkowym, o czym zespół powypadkowy jest zobowiązany pouczyć poszkodowanego.
W sytuacji wystąpienia śmiertelnego wypadku przy pracy zespół powypadkowy zapoznaje z treścią protokołu powypadkowego członków rodziny zmarłego pracownika i analogicznie poucza ich o możliwości złożenia zastrzeżeń i uwag. Następnie, zespół powypadkowy doręcza niezwłocznie pracodawcy protokół w niezbędnej liczbie egzemplarzy (zazwyczaj trzech, tj. dla osoby poszkodowanej, dla przedsiębiorstwa oraz dla potrzeb ZUS) w celu zatwierdzenia wraz z pozostałą dokumentacją powypadkową. Zatwierdzenie przez pracodawcę protokołu następuje nie później niż w ciągu 5 dni od dnia jego sporządzenia.
Jeżeli do treści protokołu powypadkowego zostały zgłoszone zastrzeżenia przez poszkodowanego lub członków rodziny pracownika zmarłego wskutek wypadku albo protokół powypadkowy nie odpowiada warunkom określonym w ww. rozporządzeniu, pracodawca zwraca niezatwierdzony protokół powypadkowy w celu wyjaśnienia i uzupełnienia go przez zespół powypadkowy. Następnie, po dokonaniu wyjaśnień i uzupełnień, o których mowa wyżej, zespół powypadkowy sporządza, nie później niż w terminie 5 dni, nowy protokół powypadkowy, do którego dołącza protokół powypadkowy wcześniej niezatwierdzony przez pracodawcę.
Zatwierdzony protokół pracodawca jest obowiązany niezwłocznie doręczyć poszkodowanemu lub członkom jego rodziny (w sytuacji wystąpienia wypadku śmiertelnego). Ponadto, protokół powypadkowy dotyczący wypadków śmiertelnych, ciężkich i zbiorowych pracodawca niezwłocznie doręcza również właściwemu inspektorowi pracy.
Powyższy fragment artykułu pochodzi z czasopisma NORMAbhp.pl. Jeśli ciekawi Cię ta tematyka zachęcam do lektury całego tekstu, a także wielu innych, które znajdziesz w najnowszym numerze.
środa, 13 lutego 2013
Odśnieżanie na wysokości
W przypadku prac związanych z
odśnieżaniem dachów mamy do czynienia z pracą na wysokości. Prace na
wysokości stanowią bardzo duże zagrożenie i ryzyko wypadków. Upadki z
wysokości powoduję przeważnie ciężkie uszkodzenia ciała, a bardzo często
kończą się śmiercią poszkodowanego. Dlatego przed rozpoczęciem prac w
warunkach szczególnie groźnych warto zapoznać się z zasadami bezpiecznej
pracy.
Jak zabezpieczyć stanowisko pracy przy odśnieżaniu?
Przed rozpoczęciem prac w warunkach szczególnie niebezpiecznych należy:
- ustalić z pracodawcą, u którego będą prowadzone roboty, w podpisanym protokole szczegółowe warunki bhp prowadzenia robót, z podziałem obowiązków w tym zakresie (pracodawca powinien poinformować swoich pracowników o prowadzonych robotach oraz niezbędnych środkach bezpieczeństwa, jakie należy stosować w czasie trwania tych prac),
- wydzielić i wyraźnie oznakować teren prowadzenia robót (wyznaczyć strefy niebezpieczne związane ze zrzutem śniegu z dachu),
- w miejscach niebezpiecznych umieścić znaki informujące o rodzaju zagrożenia oraz w uzasadnionych przypadkach zastosować dodatkowe środki zabezpieczające przed skutkami zagrożeń (np. w razie potrzeby zapewnienie stałego nadzoru).
Prace na wysokości powinny być zorganizowane i wykonywane w sposób niezmuszający pracowników do wychylania się poza poręcz balustrady lub obrys urządzenia, na którym stoją.
Na powierzchniach wzniesionych na wysokość powyżej 1 m nad poziomem podłogi lub ziemi, na których w związku z wykonywaną pracą mogą przebywać pracownicy, lub służących jako przejścia, dojścia powinny być zainstalowane balustrady składające się z poręczy ochronnych umieszczonych na wysokości co najmniej 1,1 m i krawężników o wysokości co najmniej 0,15 m. Dodatkowo, pomiędzy poręczą i krawężnikiem musi być umieszczona w połowie wysokości poprzeczka lub przestrzeń ta powinna być wypełniona w sposób uniemożliwiający wypadnięcie osób.
Jednym z wymogów bhp, jakie muszą być spełnione przy pracy na wysokości, jest zastosowanie balustrad ochronnych zabezpieczających przed upadkiem z wysokości. Jednak w praktyce, przy odśnieżaniu dachu, trudno w ten sposób zabezpieczyć stanowiska pracy na wysokości. Jeżeli ze względu na rodzaj i warunki wykonywania prac na wysokości zastosowanie balustrad jest niemożliwe, należy stosować inne skuteczne środki ochrony pracowników przed upadkiem z wysokości, odpowiednie do rodzaju i warunków wykonywania pracy (zwłaszcza wysokości na której znajduje się odśnieżany dach), np. odpowiednio dobrany i stosowany sprzęt chroniący przed upadkiem z wysokości, jak szelki i linki bezpieczeństwa, zaczepy linkowe, amortyzatory bezpieczeństwa, urządzenia samohamowne.
Oto sposób na obniżenie kosztów szkolenia!
Właściwe podejście do e-learningu powinno zakładać, że jest on dobrą
formą uzupełnienia i pogłębienia szkoleń realizowanych według
tradycyjnych metod. Modele szkoleniowe wykorzystujące komplementarne
metody tradycyjne oraz e-learning, określane są mianem "blended learning". Ten zestaw szkoleniowy zasługuje na uwagę ze względu na bogactwo oferowanych możliwości - także oszczędności.
Blended learning pozwala obniżyć koszty szkolenia
Weryfikacja i ocena zdobytej wiedzy z wykorzystaniem narzędzi e-learningowych (testy, zadania, studium przypadku).
Blended learning pozwala obniżyć koszty szkolenia
Koncepcja blended learning
pozwala zastępować niektóre kosztowne elementy tradycyjnego szkolenia
tańszymi elementami e-learningowymi, co ma bezpośrednie przełożenie na
redukcję kosztów całego procesu szkolenia. Proces szkoleniowy ma bowiem
tę specyfikę, że jego niektóre fazy uczestnicy mogą realizować we
własnym zakresie.
Stosując blended learning można stworzyć harmonogram szkolenia składający się z etapów reprezentowanych przez tradycyjne i nowoczesne techniki szkoleniowe:- E-szkolenie - przekazujące podstawową, wyjściową porcję wiedzy teoretycznej (wykorzystanie nowoczesnych technologii).
- Spotkanie z trenerem - właściwy element szkolenia, podczas którego następuje rozwinięcie przekazanej wiedzy poprzez praktyczne ćwiczenia, warsztaty i dyskusje.
Weryfikacja i ocena zdobytej wiedzy z wykorzystaniem narzędzi e-learningowych (testy, zadania, studium przypadku).
Choroby białych palców
Drgania mechaniczne to drgania
lub wstrząsy przekazywane do organizmu człowieka przez części ciała
mające bezpośredni kontakt z drgającym obiektem. Ekspozycja zawodowa
pracowników na nie jest większa, niż mogłoby się wydawać na pierwszy
rzut oka... Ich negatywne oddziaływanie na organizm człowieka jest
przyczyną licznych zmian chorobowych.
Szkodliwy wpływ drgań mechanicznych na zdrowie
Negatywne skutki zdrowotne
oddziaływania miejscowych drgań mechanicznych na organizm człowieka to
głównie zmiany chorobowe w układach:
- krążenia krwi (naczyniowym),
- nerwowym,
- kostno-stawowym.
Zmiany w układzie nerwowym na skutek oddziaływania drgań miejscowych to głównie:
- zaburzenia czucia dotyku,
- zaburzenia czucia wibracji,
- zaburzenia czucia temperatury,
- dolegliwości w postaci drętwienia czy mrowienia palców i dłoni oraz całych kończyn górnych.
- układu kostno-stawowego,
- narządów wewnętrznych człowieka.
wtorek, 12 lutego 2013
Rozpuszczalnik może zabić
Stosowanie rozpuszczalników w
przestrzeniach zamkniętych jest szczególnie niebezpieczne, gdyż ich
opary gromadzą się bardzo szybko w takich ilościach, że ich stężenie
może stać się niebezpieczne dla zdrowia, a nawet śmiertelne.
Pamiętajmy, że nie wolno używać otwartego ognia w miejscach, gdzie mogą
znajdować się opary rozpuszczalników, ponieważ może to spowodować wydzielanie się bardzo toksycznych gazów, pożar lub wybuch.Rozpuszczalnik może zabić
Emisje oparów rozpuszczalników ogranicza się przez:
- stosowanie urządzeń wentylacyjnych w celu usuwania par rozpuszczalników z miejsca pracy,
- właściwe używanie środków ochrony układu oddechowego (sprzęt ochrony dróg oddechowych, na przykład półmaski, zestawione z odpowiednimi pochłaniaczami, należy przechowywać w czystym miejscu, a przed jego zastosowaniem upewnić się, czy nie jest on skażony i nadaje się do użytku),
- wykorzystywanie wentylacji naturalnej wszędzie tam, gdzie to możliwe, w jak największym stopniu (np. przez otwieranie drzwi i okien w pomieszczeniach pracy),
- używanie rozpuszczalników w minimalnej ilości, akurat potrzebnej do pracy,
- przetrzymywanie i magazynowanie opakowań (pojemników) z rozpuszczalnikami w stanie zamkniętym,
- składowanie odpadów skażonych rozpuszczalnikami w szczelnych pojemnikach,
- niepozostawianie w miejscu pracy szmat nasączonych rozpuszczalnikami.
Brak szkolenia? Będzie kara
Kara za brak szkolenia okresowego
Czy Państwowa Inspekcja Pracy
może ukarać pracodawcę za przeprowadzenie szkolenia okresowego
pracownika 2 lata po upłynięciu terminu określonego w przepisach?
Naruszenie przepisów prawa związanych z przeprowadzaniem szkolenia
bhp, w szczególności dopuszczenie pracownika do pracy bez ważnego
szkolenia okresowego, może stanowić podstawę ukarania pracodawcy. Jednak
fakt uzupełnienia szkolenia będzie miał znaczenie przy podejmowaniu
decyzji o ewentualnym ukaraniu.Zgodnie z art. 283 § 1 Kodeksu pracy, osoba odpowiedzialna za stan bezpieczeństwa i higieny pracy lub kierująca pracownikami albo innymi osobami fizycznymi, która nie przestrzega przepisów lub zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, podlega karze grzywny od 1000 do 30000 zł.
Wykroczenie wskazane powyżej polega na naruszeniu przepisów i zasad bhp, które są zawarte przede wszystkim w dziale dziesiątym Kodeksu pracy oraz w aktach wykonawczych do Kodeksu.
Szkolenie bhp bez barier komunikacyjnych
Przyczyny zakłóceń we wzajemnym komunikowaniu mogą leżeć zarówno po
stronie instruktora, jak i osób szkolonych. Realizacja celu szkolenia
zależy od tego, czy uda się je wszystkie wyeliminować
Eliminacja przeszkód w porozumiewaniu się wpłynie na efektywność szkolenia
Główne pojęcia treści używanych w trakcie szkolenia powinny być tak wyjaśnione, aby zostały zrozumiane przez osoby o zróżnicowanym poziomie wiedzy i doświadczenia. Należy wyjaśnić znaczenie definicji i specjalistycznej terminologii używanej podczas szkolenia. Stosować wówczas język prosty, jednoznaczny.
Twórcy programów szkoleniowych muszą używać słownictwa, które jest zrozumiałe dla wszystkich uczestników. Żargon szybko staje się sposobem komunikacji w obrębie firmy. Jeśli uczestnicy szkolenia pracują w tej samej firmie i dobrze go znają, to właściwie można go stosować w procesie nauczania.
Jednakże często ludzie o specjalistycznych zainteresowaniach i wiedzy, jak programiści czy prawnicy, nie zdają sobie sprawy z tego, że nie wszyscy znają ich zawodowe terminy. Niekiedy posługują się żargonem, aby wyłączyć innych lub stworzyć wrażenie wyższości. Trzeba pamiętać o zasadzie krótko i na temat (KISS - ang. Keep it Simple and Short). Szkolący powinien zadać sobie pytanie, czy użyte słowo lub wyrażenie jest najlepsze, jedyne, poprawne, najbardziej odpowiednie? Czy jest ono zrozumiałe dla uczestników?
Jeśli jest to możliwe osoba prowadząca szkolenie powinna starać się poznać zasób wiedzy i doświadczeń szkolonych.
Eliminacja przeszkód w porozumiewaniu się wpłynie na efektywność szkolenia
Przykładowe przeszkody w skutecznym komunikowaniu się w procesie edukacji to:
- różnice w postrzeganiu i różnice językowe,
- szum informacyjny i hałas,
- wysoki poziom emocji,
- przeciwstawne komunikaty werbalne i niewerbalne,
- nieufność, lęk, strach, stres.
Główne pojęcia treści używanych w trakcie szkolenia powinny być tak wyjaśnione, aby zostały zrozumiane przez osoby o zróżnicowanym poziomie wiedzy i doświadczenia. Należy wyjaśnić znaczenie definicji i specjalistycznej terminologii używanej podczas szkolenia. Stosować wówczas język prosty, jednoznaczny.
Twórcy programów szkoleniowych muszą używać słownictwa, które jest zrozumiałe dla wszystkich uczestników. Żargon szybko staje się sposobem komunikacji w obrębie firmy. Jeśli uczestnicy szkolenia pracują w tej samej firmie i dobrze go znają, to właściwie można go stosować w procesie nauczania.
Jednakże często ludzie o specjalistycznych zainteresowaniach i wiedzy, jak programiści czy prawnicy, nie zdają sobie sprawy z tego, że nie wszyscy znają ich zawodowe terminy. Niekiedy posługują się żargonem, aby wyłączyć innych lub stworzyć wrażenie wyższości. Trzeba pamiętać o zasadzie krótko i na temat (KISS - ang. Keep it Simple and Short). Szkolący powinien zadać sobie pytanie, czy użyte słowo lub wyrażenie jest najlepsze, jedyne, poprawne, najbardziej odpowiednie? Czy jest ono zrozumiałe dla uczestników?
Jeśli jest to możliwe osoba prowadząca szkolenie powinna starać się poznać zasób wiedzy i doświadczeń szkolonych.
niedziela, 10 lutego 2013
Zaplanowana strategia szkolenia bhp to klucz do sukcesu
Nie jest zaskoczeniem fakt, że coraz większego znaczenia nabiera dbanie o rozwój personelu,
jako strategicznego zasobu każdej firmy. Stawianie na bezpieczne i
higieniczne warunki pracy pozwala realizować w sposób efektywny zadania
firmy.
Obecnie nikogo nie trzeba przekonywać, że do zapewnienia wysokiego poziomu pracowników przyczyniają się m.in. szkolenia z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy. W związku z tym, ważne jest właściwe
planowanie sesji szkoleniowych z zakresu bhp.Jak efektywnie zaplanować i wdrożyć strategię szkoleniową bhp?
Planowanie oraz wdrażanie
strategii edukacyjnej i rozwoju personelu w zakresie bhp wymaga od
szkoleniowców zajmujących się projektowaniem sesji szkoleniowych dobrej
znajomości:
- ogólnej teorii,
- praktyki kształcenia i szkolenia,
- metodyki szkolenia bhp.
- edukacji - znajomość założeń organizacyjno-programowych i formalno-prawnych szkoleń - jako podstawy tworzenia planów i programów szkoleniowych bhp;
- procesu szkolenia - planowania, wdrażania i systematycznej oceny realizacji programów szkoleniowych, a także indywidualnych i grupowych oddziaływań pracowników służby bhp na uczestników szkoleń przy zastosowaniu odpowiednich metod dydaktycznych;
- dogłębnej analizy potrzeb edukacyjnych (szkoleniowych) - poprzez określenie jaki rodzaj szkolenia bhp jest potrzebny, aby upewnić się czy związany jest on z potrzebami personelu oraz kierownictwa firmy;
- precyzyjnego planowania szkoleń - w tym podejmowania decyzji po konsultacji z przełożonymi, w jaki sposób można zaspokoić potrzeby szkoleń z zakresu bhp całej firmy, wszystkich zespołów oraz pracowników;
- dokładnego opracowania zakresu odpowiedzialności za szkolenie- w tym przede wszystkim:
- kto planuje,
- kto opracowuje,
- kto wdraża programy szkoleń, jak również,
- kto ocenia rezultaty szkoleń bhp w firmie, w kategoriach wzrostu ich efektywności?;
- systematycznej ewaluacji szkoleń - polegającej na określeniu w jaki sposób oraz w jakim stopniu i na jakim poziomie zostały zrealizowane cele ogólne i szczegółowe przeprowadzonych szkoleń.
Tak można ożywić szkolenie bhp
Jedną z metod szkoleniowych wykorzystywanych podczas szkoleń bhp jest burza mózgów.
Nie trzeba nikogo przekonywać, jak ważny jest sposób zorganizowania
kreatywnego zespołu do przeprowadzenia sesji burzy mózgów.
Najkorzystniejszym rozwiązaniem będzie wydzielenie co najmniej 2
zespołów zadaniowych.
Dobrze przygotowana burza mózgów ożywi szkolenie bhp
Oddzielenie fazy przygotowania i
tworzenia od fazy wartościowania i wdrażania podczas burzy mózgów
wyraźnie wskazuje na potrzebę wydzielenia zespołów zadaniowych do spraw
generowania pomysłów oraz ich wartościowania i wdrażania.
Zorganizowanie zespołu, który będzie mógł wymyślać nowe rozwiązania, polega przede wszystkim na wytworzeniu:- pozytywnej selekcji uczestników,
- właściwej infrastruktury szkoleniowej oraz
- atmosfery sprzyjającej procesowi poszukiwania optymalnych rozwiązań.
Zadaniowy zespół twórczy organizowany jest w celu generowania pomysłów. Jego skład personalny powinien być zróżnicowany pod względem zawodowym i dopasowany do specyfiki rozwiązywanego problemu. Ważny udział w nim mają specjaliści z danej dziedziny (30-70%), specjaliści z dziedzin pokrewnych (25-45%) oraz osoby niezwiązane z problemem (10-20%).
Praktyka wskazuje, że najbardziej efektywne zespoły składają się z nie więcej niż 7-12 osób.
Spośród członków grupy wybierane są zazwyczaj w sposób demokratyczny - przez głosowanie - osoby funkcyjne zespołu twórczego, a mianowicie:
- przewodniczący, który odpowiedzialny jest za stronę organizacyjno-problemową, w szczególności zaś za:
- prowadzenie sesji,
- kreowanie właściwej atmosfery do dzielenia się pomysłami oraz
- zgłaszanie własnych propozycji;
- sekretarz grupy, który notuje, ewidencjonuje zgłaszane pomysły oraz zgłasza własne;
- animator, czyli osoba potrafiąca skutecznie pobudzić grupę do myślenia i podtrzymywać przez długi czas aktywność członków.
Pomysły powinny być zapisywane w taki sposób, aby wszyscy uczestnicy mogli je widzieć przez całą sesję. Najlepiej wykorzystać do tego tablice, komputer czy rzutnik komputerowy.
Proces twórczy nie ogranicza się jedynie do sesji. Dobre pomysły (a czasem i bardzo dobre) mogą być podawane po jej zakończeniu, nawet do 48 godzin po zakończeniu sesji twórczego myślenia.
Zespół ds. wartościowania i wdrażania pomysłów
Zespół wartościujący pomysły powinien składać się wyłącznie z profesjonalistów w dziedzinie rozwiązywanego problemu.
Członkowie zespołu zbierają się po dwóch dobach od zakończenia sesji - czas ten potrzebny jest na zgłaszanie dodatkowych pomysłów i uzupełnień.
Zasadniczym celem tego zespołu jest dokonanie rzetelnej oceny zgłoszonych pomysłów oraz opracowanie możliwości ich wykorzystania - implementacji na potrzeby przedsiębiorstwa.
Mniej biurokracji w bhp
Pracodawca rozpoczynający działalność nie musi już zawiadamiać na piśmie
właściwego okręgowego inspektora pracy oraz właściwego państwowego
inspektora sanitarnego o miejscu, rodzaju i zakresie prowadzonej
działalności.
Mniej biurokracji w bhp
Ponadto ani okręgowy inspektor pracy, ani państwowy inspektor sanitarny nie mogą już żądać od pracodawcy prowadzącego działalność powodującą szczególne zagrożenia zdrowia lub życia pracowników...
Mniej biurokracji w bhp
Obowiązek zawiadamiania inspekcji zniknął w przypadku pracodawcy zmieniającego:
- miejsce,
- rodzaj czy
- zakres działalności,
- technologię lub
- profil produkcji,
Ponadto ani okręgowy inspektor pracy, ani państwowy inspektor sanitarny nie mogą już żądać od pracodawcy prowadzącego działalność powodującą szczególne zagrożenia zdrowia lub życia pracowników...
środa, 6 lutego 2013
Pracownik musi mieć miejsce do ogrzania się
Przy pracach wykonywanych na
otwartej przestrzeni lub w nieogrzewanych pomieszczeniach należy
zapewnić pracownikom w pobliżu miejsc ich pracy pomieszczenia
umożliwiające schronienie się przed opadami atmosferycznymi, ogrzanie
się i zmianę odzieży. Pomieszczenia takie powinny być zaopatrzone w
urządzenia do podgrzewania posiłków.
Pracownik musi mieć miejsce do ogrzania się
W pomieszczeniach do ogrzewania
się pracowników powinna być zapewniona temperatura co najmniej 16°C, a
na każdego pracownika najliczniejszej zmiany powinno przypadać co
najmniej 0,1 m2 powierzchni, przy czym całkowita powierzchnia
pomieszczenia nie może być mniejsza niż 8 m2.
Jeżeli ze względu na rodzaje prac wykonywanych na otwartej
przestrzeni w okresie zimowym nie jest możliwe zapewnienie wspomnianych
pomieszczeń, należy zapewnić pracownikom w pobliżu miejsca ich pracy
odpowiednio urządzone źródła ciepła (np. tzw. koksowniki, grzejniki na
propan-butan), przy zachowaniu wymagań ochrony przeciwpożarowej.Podstawa prawna
Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (tekst jedn. Dz.U. z 2003 r. nr 169, poz. 1650 z późn. zm.)
Oznakowanie miejsc niebezpiecznych w pracy
Zakład pracy prawie jak droga publiczna
W zakładzie pracy podobnie jak na
drodze miejsca niebezpieczne (strefy niebezpieczne) powinny był
właściwie oznakowane, a także w sposób widoczny oddzielone np. poprzez
ogrodzenie. Miejsce wygrodzenia należy dodatkowo zaopatrzyć w napisy i
znaki ostrzegawcze oraz oświetlenie rozmieszczone w sposób zapewniający
możliwość odczytania tablic i znaków ostrzegawczych.
Ogólne zagadnienia dotyczące kwestii oznakowania miejsc
niebezpiecznych reguluje rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki
Socjalnej z 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów
bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz.U. z 2003 r. nr 169, poz. 1650 z
późn. zm.). Przepisy rozporządzenia nie definiują jednak pojęcia
"miejsca niebezpieczne". Posiłkując się legalną definicją "zagrożenia" -
rozumianego
jako stan środowiska pracy (występujący na określonym obszarze) mogący
spowodować wypadek lub chorobę, można uznać, iż "miejsca niebezpieczne"
stanowią wycinek obszaru zagrożenia (np. otwory, zagłębienia, progi,
pochylnie, stopnie, połączenia ciągów komunikacyjnych).Ryzyko kolizji
Miejsca w zakładzie pracy, do których pracownicy mają dostęp podczas pracy, a w których istnieje ryzyko kolizji z przeszkodami, upadku, potknięcia się, uderzenia lub spadania przedmiotów, powinny być oznakowane na przemian żółtymi i czarnymi lub czerwonymi i białymi skośnymi pasami o zbliżonych wymiarach narysowanymi pod kątem około 45°. Wymiary pasów powinny być odpowiednie do rozmiaru przeszkody lub niebezpiecznego miejsca.
Otwory i zagłębienia
Otwory i zagłębienia powinny być:
- trwale zabezpieczone przed możliwością wpadnięcia np. do otworu pozostawionego w stropie, włazu do studzienki kanalizacyjnej lub wypadnięcia np. z poziomu stropu kondygnacji nie obudowanej należycie ścianami zewnętrznymi;
- zamknięte odpowiednimi pokrywami. W przypadku braku takiej możliwości powinny być należycie ogrodzone balustradami, oznakowane i oświetlone.
Znajdujące się w strefie niebezpiecznej przejścia, przejazdy i stanowiska pracy powinny być zabezpieczone daszkami ochronnymi o szerokości co najmniej o 0,5 m większej z każdej strony niż szerokość przejścia lub przejazdu.
Wtargnięcie pieszych
Na drogach - w miejscach, w których możliwe jest niespodziewane wtargnięcie pieszych, w szczególności przed bramami, drzwiami i przejściami, należy ustawić barierki ochronne pojedynczo lub w zestawie (spełniające uprzednio omówione wymagania) lub zastosować inne skuteczne środki ochronne ( tablice ostrzegawcze, sygnalizacja świetlna).
Osoba odpowiedzialna za oznakowanie
Odpowiedzialnymi za oznakowanie miejsc niebezpiecznych są osoby kierujące pracownikami organizujące stanowiska pracy, zgodnie z przepisami i zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy.
Dla kogo dodatek wyrównawczy
Pracodawca ma między innymi obowiązek systematycznie analizować
przyczyny chorób zawodowych i innych chorób związanych z warunkami
środowiska pracy oraz na podstawie wyników tych analiz stosować
odpowiednie środki zapobiegawcze. Musi także prowadzić rejestr
obejmujący przypadki stwierdzonych chorób zawodowych i podejrzeń o takie
choroby.
Dla kogo dodatek wyrównawczy?
Jeżeli przeniesienie do innej lub odpowiedniej pracy spowoduje obniżenie wynagrodzenia tego pracownika, przysługuje mu dodatek wyrównawczy przez okres nieprzekraczający...
Dla kogo dodatek wyrównawczy?
W razie stwierdzenia u danego
pracownika objawów wskazujących na powstawanie choroby zawodowej
pracodawca musi, na podstawie orzeczenia lekarskiego, w terminie i na
czas określony w tym orzeczeniu, przenieść tego pracownika do innej
pracy, która nie będzie narażała go na działanie czynnika, który wywołał
wspomniane objawy.
Ponadto na podstawie orzeczenia lekarskiego o rozpoznaniu choroby
zawodowej pracodawca ma obowiązek przenieść do odpowiedniej pracy
pracownika, który stał się niezdolny do wykonywania dotychczasowej pracy
wskutek choroby zawodowej oraz nie został uznany za niezdolnego do
pracy w rozumieniu przepisów o
emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.Jeżeli przeniesienie do innej lub odpowiedniej pracy spowoduje obniżenie wynagrodzenia tego pracownika, przysługuje mu dodatek wyrównawczy przez okres nieprzekraczający...
wtorek, 5 lutego 2013
Sezon na operatora pługopiaskarki
Okres zimowy i związane z nim opady śniegu to dodatkowe obowiązki dla
służb do których należy utrzymanie przejezdność dróg komunikacyjnych. To
okres wytężonej pracy dla operatorów piaskarek, pługów i innych maszyn
służących do utrzymania przejazdu dróg w odpowiednim stanie. Do zakresu
obowiązków operatora pługopiaskarki należą przede wszystkim czynności
związane z jej obsługą, a także związane z przygotowaniem maszyny do
pracy, czynności
kontrolne, usuwanie drobnych usterek. Bardzo ważne jest zachowanie przy
wykonywaniu tych czynności wymogów bezpiecznej pracy.
Jak bezpiecznie obsługiwać pługopiaskarkę?
Jak bezpiecznie obsługiwać pługopiaskarkę?
Operator pługopiaskarki powinien przestrzegać przede wszystkim następujących zasad i przepisów bhp:
- elementy ruchome i inne części pługopiaskarki, które w razie zetknięcia się z nimi stwarzają zagrożenie, powinny być osłonięte lub zaopatrzone w inne skuteczne urządzenia ochronne,
- pługopiaskarka może być stosowana wyłącznie do prac, do jakich została przeznaczona,
- zabronione jest wykonywanie napraw i czynności konserwacyjnych w czasie ruchu pługopiaskarki,
- zabronione jest przewożenie ludzi w (na) osprzęcie pługopiaskarki,
- przed rozpoczęciem pracy operator powinien sprawdzić pługopiaskarkę pod względem sprawności technicznej i bezpiecznego użytkowania,
- w przypadku stwierdzenia w czasie pracy uszkodzenia pługopiaskarki, operator musi ją niezwłocznie unieruchomić i wyłączyć,
- kabina pługopiaskarki, poręcze, stopnie powinny być utrzymana w czystości i porządku, operator powinien oczyścić zabrudzone szyby, lusterka i oświetlenie pługopiaskarki,
- zabronione jest wskakiwanie i zeskakiwanie z pługopiaskarki, zabronione jest wsiadanie lub wysiadanie z pługopiaskarki znajdującej się w ruchu,
- odśnieżanie należy rozpoczynać od osi jezdni,
- w przypadku pracy zespołu składającego się z dwóch pługów należy zachować bezpieczną odległość min 50 m, a przesunięcie pomiędzy lemieszami powinno być takie, aby nie pozostawał śnieg na jezdni,
- na odcinkach dróg w terenach zabudowanych z chodnikami dla pieszych prędkość odśnieżania należy zmniejszyć,
- niedopuszczalne jest zsypywanie śniegu na tory kolejowe i inne drogi w obrębie skrzyżowania,
- przed skrzyżowaniami z drogami i liniami kolejowymi śnieg powinien być usunięty na pobocze,
- przy przejeżdżaniu przez tory pług musi być wolny od śniegu, aby zapobiec nanoszeniu śniegu na nawierzchnię kolejową i międzytorze,
- niedopuszczalne jest prowadzenie prac niezgodnie z obowiązującym na danym pasie kierunkiem ruchu,
- talerz rozsypujący piaskarki musi być umieszczony na odpowiedniej wysokości, aby rozsypywany materiał nie powodował uszkodzeń karoserii pojazdów będących w ruchu.
Uczestnik szkolenia przeszkadza? Są na niego sposoby!
Nawet jedna osoba może uniemożliwić przeprowadzenie szkolenia.
Zaangażowanie do wykonania określonej aktywności ułatwi włączenie tego
uczestnika do pracy w grupie. Warto jednak wiedzieć, że zachowanie
uczestników szkolenia wynika nie tylko z ich cech osobowości, ale także z
sytuacji problemowej, w jakiej się znaleźli. Instruktor nie powinien
więc dopuszczać do powstawania sytuacji mogącej prowokować ich
niepożądane zachowania.
Przeszkadzającemu uczestnikowi dobrze zlecić dodatkowe zadania
Innym rozwiązaniem jest poproszenie uczestnika zakłócającego szkolenie, aby na forum grupy dokonał bilansu swoich kompetencji dotyczących bhp. W trakcie dyskusji w grupie należy zdiagnozować/ocenić obszary braku wiedzy i umiejętności uczestnika oraz wynikające konsekwencje dla osoby zakłócającej i grupy. Następnie należy wypracować w grupie szkoleniowej bardziej skuteczne metody i techniki szkolenia. Jest to sygnał dla prowadzącego szkolenie o konieczności zwrócenia uwagi na dynamikę zachowań w grupie postrzeganej przez pryzmat zachowań jednostek oraz efektu synergii.
Przeszkadzającemu uczestnikowi dobrze zlecić dodatkowe zadania
Z doświadczeń i badań wynika, że
nie na wszystkich, nawet poprawnie zaprojektowanych, szkoleniach bhp
automatycznie uzyskuje się dyscyplinę wszystkich uczestników. Zdarzają
się jednostki o utrwalonej skłonności do zachowań niestosownych. Wtedy
warto zaktywizować niezdyscyplinowaną osobą poprzez wyznaczenie jej
określonych zadań.
Jednym ze sposobów jest wyznaczenie uczestnikowi, który zakłóca
szkolenie, dodatkowego zadania sprawdzającego jego wiadomości i
umiejętności z zakresu bhp w odniesieniu do jego stanowiska pracy. Owe
zadanie dodatkowe może więc odnosić się do jego różnego rodzaju
czynności i obowiązków służbowych, np.:- czynności technologicznych - dotyczących metod działania, technologii wytwarzania, świadczenia usług, wykonywania operacji, opracowywania projektów,
- obowiązków organizacyjnych - dotyczących organizacji pracy na własnym stanowisku oraz organizacji pracy podległych pracowników,
- czynności oraz obowiązków kierowania i współpracy - dotyczących współpracy z drugim pracownikiem, kierowania zespołem i współpracy w ramach zespołu, z przełożonymi, kooperantami, a także z otoczeniem firmy;
- czynności oraz obowiązków kontroli i oceny jakości - dotyczących samokontroli wykonywanych prac lub świadczonych usług, kontrolowania pracy podległych pracowników, oceny jakości produktów i usług, obowiązków związanych z procedurami systemu zapewnienia jakości w firmie.
Innym rozwiązaniem jest poproszenie uczestnika zakłócającego szkolenie, aby na forum grupy dokonał bilansu swoich kompetencji dotyczących bhp. W trakcie dyskusji w grupie należy zdiagnozować/ocenić obszary braku wiedzy i umiejętności uczestnika oraz wynikające konsekwencje dla osoby zakłócającej i grupy. Następnie należy wypracować w grupie szkoleniowej bardziej skuteczne metody i techniki szkolenia. Jest to sygnał dla prowadzącego szkolenie o konieczności zwrócenia uwagi na dynamikę zachowań w grupie postrzeganej przez pryzmat zachowań jednostek oraz efektu synergii.
Bez nudy na szkoleniu bhp
Metoda wymuszonego kontrastowania
podobnie jak burza mózgów jest sposobem poszukiwania nowych pomysłów i
rozwiązań. Jej zastosowanie jest niezbędne dla wspomagania kreatywnego
myślenia i działania. Stosowanie jej w trakcie szkoleń bhp może zachęcić
uczestników do poszukiwania nowych rozwiązań w zakresie bhp, a także
aktywnego udziału w samym szkoleniu.
Bez nudy na szkoleniu bhp
Rdzeń strategii wymuszonego kontrastowania stanowi:
- związek przyczynowo-skutkowy zachodzący między myśleniem, podejmowaniem decyzji i działaniem,
- zestawienie dowolnej liczby elementów i porównywanie ich parami w celu sformułowania na podstawie występujących różnic, nowych twórczych wniosków.
Przykład:
Zestawienie ściany i pieniędzy przerodziło się w pomysł bankomatu, czyli możliwości podjęcia pieniędzy ze ściany, w której umieszczony jest aparat do ich w miarę bezpiecznego wypłacania.
Można odnieść wrażenie, że podejście jest podobne do taktyki myślenia przez analogię. Jest w tym wiele racji, ale nie do końca.
Główną zasadą i regułą kontrastowania jest stosowanie ostrych kontrastów przejawiających się w zaprzeczeniu, zaskoczeniu i zadziwieniu. Jest to szczególnie skuteczne w złożonych przypadkach i polega na podważaniu głęboko ugruntowanych w psychice przekonań, zwyczajów i zachowań będących reakcją na działania podejmowane przez inne osoby.
Wysoki poziom prawdopodobieństwa osiągnięcia sukcesu w twórczym rozwiązywaniu problemów z zastosowaniem metody zależy od przezwyciężenia trudności, jakie powstają przy rozwiązywaniu problemów.
poniedziałek, 4 lutego 2013
Ile kosztuje hałas
Skutki występowania hałasu w
środowisku pracy nie są obojętne dla sytuacji ekonomicznej zarówno
samych pracodawców, jak i pracowników oraz całego społeczeństwa.
Dla pracownika koszty wykonywania pracy w hałasie są mniej wymierne
finansowo, lecz nie mniej dokuczliwe. W razie schorzenia przynajmniej
część kosztów leczenia poniesie sam pracownik. Utrata słuchu w znacznym
stopniu może utrudnić lub wręcz uniemożliwić pełnienie ról społecznych i
zawodowych, a tym samym ograniczyć
możliwości zarobkowania.Natomiast całe społeczeństwo ponosi ubezpieczone koszty leczenia i koszty wypłacanych zasiłków chorobowych oraz rent.
Z kolei mniejsze zyski pracodawcy przekładają się na mniejsze wpływy do budżetu państwa.
Ile kosztuje hałas?
W skali pojedynczego zakładu
pracy hałas jest źródłem wielu obciążeń finansowych obniżających zysk
pracodawcy. Ich źródłem są koszty:
- wypłacanych tzw. dodatków szkodliwych (za pracę w warunkach szkodliwych dla zdrowia) - jeżeli przepisy płacowe, obowiązujące u danego pracodawcy, przewidują wypłacanie takich dodatków,
- zakupu środków ochrony indywidualnej,
- nadzoru nad środowiskiem pracy - częstszych pomiarów materialnych czynników środowiska pracy (hałasu),
- wynikające z ewentualnych stwierdzonych chorób zawodowych,
- wynikające z większej wypadkowości (urazowości) w pracy,
- większej absencji chorobowej (pozawypadkowej),
- wynikające z obniżonej jakości produkcji,
- spowodowane mniejszymi ilościowo efektami pracy,
- wyższej składki na ubezpieczenie wypadkowe.
Badania naukowe wykazały, że osoby pracujące w hałasie...
Szkolenie przeciwpożarowe pracowników
Szkolenie przeciwpożarowe pracowników
Czy poza szkoleniem wstępnym w
zakresie ppoż. pracownicy muszą jeszcze dodatkowo przechodzić okresowe
szkolenia ppoż.? Jeżeli tak to co ile?
Ustawa o ochronie przeciwpożarowej nakłada obowiązek zapoznawania pracowników z
przepisami przeciwpożarowymi. Nie wydano jednak aktu wykonawczego do
ustawy, który określałby formę, zakres i ramową tematykę takiego
szkolenia. Problematyka szkolenia ppoż. powinna być natomiast
szczegółowo omówiona w instrukcji bezpieczeństwa pożarowego obiektu
(zgodnie z rozporządzeniem Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z
7 czerwca 2010 r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych
obiektów budowlanych i terenów).Szkolenia ppoż. mogą być oczywiście realizowane wspólnie z tematyką bhp w ramach szkolenia wstępnego i okresowego (i bardzo często w taki sposób są organizowane). Trzeba tu bowiem zauważyć, że ramowe programy szkoleń okresowych bhp wszystkich grup pracowników wśród swojej tematyki wskazują również:
"Zasady postępowania w razie wypadku w czasie pracy i w sytuacjach zagrożeń (np. pożaru, awarii), w tym zasady udzielania pierwszej pomocy w razie wypadku."
A zatem przepisy nie wskazują na obowiązek przeprowadzania odrębnych okresowych szkoleń ppoż. dla pracowników - pod warunkiem, że tak właśnie nie stanowi instrukcja bezpieczeństwa pożarowego obowiązująca w danym obiekcie. Natomiast kwestie ochrony przeciwpożarowej powinny być poruszane w ramach szkoleń okresowych bhp przeprowadzanych w określonych terminach dla poszczególnych grup pracowników zgodnie z rozporządzeniem w sprawie szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy.
Wymuszona pozycja ciała kierowcy zawodowego
Wymuszona pozycja ciała to pozycja, która jest uwarunkowana miejscem
wykonywania pracy
albo czynnościami wykonywanymi podczas pracy. Dla kierowcy miejscem
wykonywania pracy jest kabina pojazdu ze swoją ograniczoną przestrzenią,
z zamontowanym w niej w określonym miejscu fotelem. Kierowca w czasie
prowadzenia pojazdu musi znajdować się w określonym miejscu i przyjmować
taką pozycję ciała, która umożliwi mu sięgnięcie do kierownicy, dźwigni
i przełączników sterowania pojazdem, a także obserwację drogi z przodu,
tyłu i boków pojazdu. Tak więc kierowca podczas jazdy nie może zmieniać
pozycji ciała zgodnie ze swoimi upodobaniami czy subiektywnymi
odczuciami, a jeżeli może to tylko w bardzo ograniczonym zakresie. Praca
kierowcy zawodowego wymaga więc wymuszonej pozycji ciała.
Wymuszona pozycja ciała kierowcy zawodowego
Biorąc pod uwagę fakt, że pracodawca nie ma bezpośredniego wpływu na możliwość zmiany warunków pracy kierowcy w konkretnej kabinie, można powiedzieć, że praca kierowcy w pozycji wymuszonej jest zgodna z przepisami. Pamiętaj jednak, że poprzez odpowiednie działania pracodawcy, takie jak zakupy pojazdów z kabinami i ich wyposażeniem o wysokim standardzie ergonomii, organizacja czasu pracy - stosowanie przerw w prowadzeniu pojazdu, niewymuszaniu czasów przejazdu, zapewnienie warunków do odpoczynku w trasie, okresowe badania lekarskie wraz z przestrzeganiem zaleceń lekarza - mogą znacznie zredukować uciążliwości związane z wymuszoną pozycją ciała, zmniejszyć ich negatywne skutki zdrowotne i poprawić bezpieczeństwo pracy.
Wymuszona pozycja ciała kierowcy zawodowego
Wymuszona pozycja ciała należy do
grupy czynników uciążliwych, tj. takich, które nie stanową zagrożenia
dla życia lub zdrowia człowieka, lecz utrudniają pracę lub przyczyniają
się do obniżenia zdolności do wykonywania pracy lub wpływają na
zmniejszenie jej wydajności. Im kabina kierowcy jest mniej ergonomiczna,
czyli mniej dostosowana do możliwości człowieka (konkretnego kierowcy),
tym praca jest bardziej uciążliwa. W zależności od poziomu
oddziaływania, lub innych warunków, czynnik uciążliwy może stać się
szkodliwym (choroby zawodowe kierowców), a w niektórych sytuacjach,
powodując znaczne zmęczenie (a nawet bóle mięśni, niedokrwienie
kończyn), może być pośrednią przyczyną uaktywnienia się czynnika
niebezpiecznego.
Praca kierowców należy do pracy wykonywanej w szczególnych
warunkach. Obowiązujące przepisy nie zabraniają pracy w wymuszonej
pozycji ciała - oprócz pracy młodocianych czy kobiet w ciąży. Natomiast
mówią o tym, że pracodawca ma obowiązek zapewnić pracownikom
bezpieczeństwo i higienę pracy, w szczególności przez zapobieganie
zagrożeniom związanym z wykonywaną pracą, właściwą organizację pracy,
stosowanie koniecznych środków profilaktycznych oraz informowanie i
szkolenie pracowników. Obowiązek ten powinien być realizowany na
podstawie ogólnych zasad dotyczących zapobiegania wypadkom i chorobom
związanym z pracą, w szczególności przez dostosowanie warunków i
procesów pracy do możliwości pracownika z uwzględnieniem zmniejszania
uciążliwości pracy, zwłaszcza pracy monotonnej i pracy w ustalonym z
góry tempie oraz ograniczenie negatywnego wpływu takiej pracy na zdrowie
pracownikówBiorąc pod uwagę fakt, że pracodawca nie ma bezpośredniego wpływu na możliwość zmiany warunków pracy kierowcy w konkretnej kabinie, można powiedzieć, że praca kierowcy w pozycji wymuszonej jest zgodna z przepisami. Pamiętaj jednak, że poprzez odpowiednie działania pracodawcy, takie jak zakupy pojazdów z kabinami i ich wyposażeniem o wysokim standardzie ergonomii, organizacja czasu pracy - stosowanie przerw w prowadzeniu pojazdu, niewymuszaniu czasów przejazdu, zapewnienie warunków do odpoczynku w trasie, okresowe badania lekarskie wraz z przestrzeganiem zaleceń lekarza - mogą znacznie zredukować uciążliwości związane z wymuszoną pozycją ciała, zmniejszyć ich negatywne skutki zdrowotne i poprawić bezpieczeństwo pracy.
niedziela, 3 lutego 2013
Hałas w pracy ratownika medycznego
Podróż samochodem narażeniem na hałas?
Jeśli chodzi o ochronniki słuchu, to są takie zawody i sytuacje, przy których używanie ich nie jest możliwe. Sądzę, że ratownik medyczny jeżdżący karetką nie musi używać ochronników słuchu. Natężenie hałasu przy współczesnych środkach transportu przy uwzględnieniu czasu narażenia chyba mu na to pozwoli. Niestety nie dysponujemy dokładnymi badaniami, by to potwierdzić. Ale już ratownik medyczny latający helikopterem ratunkowym będzie musiał używać ochronniki słuchu podczas lotu.
Jest wiele zawodów, których
wykonywanie wiąże się z częstym i długotrwałym podróżowaniem, np.
samochodem. Przykładowo, może to być ratownik medyczny. W kontekście narażenia na hałas pojawiają się wątpliwości, czy hałas należy ująć w karcie oceny ryzyka zawodowego ratownika medycznego, a także czy ratownicy medyczni powinni mieć przedzielone ochronniki słuchu?
W przypadku ratownika medycznego hałas powinien być ujęty w karcie
ryzyka zawodowego. Ocenę ryzyka zawodowego przy narażeniu na hałas
najlepiej wykonać wg procedury dla czynników mierzalnych podanej w polskiej normie PN-18002.
Wymagane są wtedy pomiary natężenia hałasu i ocena narażenia
8-godzinnego. Z tym jednak niestety może być problem. Nie zawsze
pracodawca wykonuje
takie pomiary. Podobny problem jest z kierowcami. Można ocenić ryzyko
zawodowe na podstawie listy kontrolnej dla hałasu. Dla takich przypadków
są stosowane takie listy kontrolne np. we Francji. Będzie to jednak
ocena subiektywna. Narażenie na hałas jest i ryzyko istnieje. Ale nie
zanotowano zdarzeń w związku z narażeniem na hałas, np. nie było chorób
zawodowych, hałas nie przeszkadza w pracy (można się swobodnie
porozumiewać) itp.Jeśli chodzi o ochronniki słuchu, to są takie zawody i sytuacje, przy których używanie ich nie jest możliwe. Sądzę, że ratownik medyczny jeżdżący karetką nie musi używać ochronników słuchu. Natężenie hałasu przy współczesnych środkach transportu przy uwzględnieniu czasu narażenia chyba mu na to pozwoli. Niestety nie dysponujemy dokładnymi badaniami, by to potwierdzić. Ale już ratownik medyczny latający helikopterem ratunkowym będzie musiał używać ochronniki słuchu podczas lotu.
Nie było świadków. Sprawdź czy dostaniesz odszkodowanie
Nie ma świadków - nie uznać wypadku?
Pracownik uległ wypadkowi w
drodze z pracy do domu. Na miejsce wezwał karetkę, którą został
odwieziony do szpitala. Nie ma świadków bezpośredniego zajścia
zdarzenia. Czy w tej sytuacji pracodawca ma prawo odmówić uznania wypadku za wypadek w drodze z pracy?
Brak świadków wypadku nie może stanowić jedynej okoliczności
nieuznania zdarzenia wypadkowego za wypadek w drodze do pracy lub z
pracy. Dodatkowo należy pamiętać, że nieuznanie zdarzenia wypadkowego
jako wypadku w drodze do pracy lub z pracy wymaga szczegółowego uzasadnienia.Do właściwiej kwalifikacji zdarzenia warto przypomnieć definicję wypadku w drodze do pracy lub z pracy. Otóż, za wypadek w drodze do pracy lub z pracy uważa się nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną, które nastąpiło w drodze do miejsca lub z miejsca wykonywania zatrudnienia bądź innej działalności stanowiącej tytuł ubezpieczenia rentowego, jeżeli droga ta była najkrótsza i nie została przerwana.
Jednakże uważa się, że wypadek nastąpił w drodze do pracy lub z pracy, mimo że droga została przerwana, jeżeli przerwa była życiowo uzasadniona i jej czas nie przekraczał granic potrzeby, a także wówczas, gdy droga, nie będąc drogą najkrótszą, była dla ubezpieczonego, ze względów komunikacyjnych, najdogodniejsza.
Procedura postępowania w wypadku choroby zawodowej pracownika
Procedura postępowania w wypadku choroby zawodowej pracownika
Pracodawca powiadomiony o rozpoznaniu u pracownika choroby zawodowej jest zobowiązany:
Decyzję państwowy inspektor sanitarny przesyła:
Uzyskanie decyzji właściwego państwowego inspektora sanitarnego o stwierdzeniu choroby zawodowej stanowi warunek skierowania przez zainteresowanego pracownika do płatnika składek (pracodawcy) wniosku o jednorazowe odszkodowanie.
Płatnik składek/pracodawca, po zakończeniu leczenia i rehabilitacji przez ubezpieczonego, na wniosek pracownika przekazuje tenże wniosek wraz ze skompletowaną dokumentacją (decyzja o stwierdzeniu choroby zawodowej; zaświadczeniem o stanie zdrowia na druku ZUS N-9 wydanym przez lekarza, pod którego opieką znajduje się ubezpieczony) właściwej - ze względu na miejsce zamieszkania ubezpieczonego - jednostce organizacyjnej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, w celu skierowania ubezpieczonego na badanie przeprowadzane przez lekarza orzecznika Zakładu.
Warunkiem uzyskania jednorazowego odszkodowania jest stwierdzenie przez lekarza orzecznika ZUS stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu. Wielkość odsetka uszczerbku na zdrowiu ustala lekarz orzecznik.
Jeżeli choroba zawodowa (choroby zawodowe) spowodowała uszkodzenie kilku narządów lub układów, ogólny stopień stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu równa się sumie procentów uszczerbku ustalonych za poszczególne uszkodzenie, w sposób określony w ocenie procentowej, z ograniczeniem do 100%.Od orzeczenia lekarza orzecznika osobie zainteresowanej przysługuje prawo wniesienia sprzeciwu do komisji lekarskiej ZUS - w terminie określonym w pouczeniu.
Pracownik zgłosił podejrzenie
choroby zawodowej, jest już po badaniach w Instytucie pracy, ma
stwierdzone 2 choroby zawodowe - uszkodzenie słuchu spowodowane
narażeniem na hałas i chorobę układu krążenia będącą skutkiem wibracji.
Jaka jest dalsza procedura? Kto powinien naliczać % uszczerbku na
zdrowiu? Pracownik przebywa na rencie chorobowej z tytułu całkowitej
niezdolności do pracy po przejściu zawału.
Jeżeli pracownik uzyskał orzeczenie lekarskie o rozpoznaniu u niego
chorób zawodowych, powinno ono zostać przekazane przez jednostkę
orzeczniczą powiatowemu inspektorowi sanitarnemu, zainteresowanemu
pracownikowi oraz pracodawcy/osobie zgłaszającej podejrzenie choroby
zawodowej. Takie orzeczenie lekarskie ma charakter opinii i z tego
względu nie wiąże w
jakimkolwiek stopniu organu inspekcji sanitarnej do żadnych działań,
natomiast może podlegać ocenie organów właściwych do rozpoznawania
chorób zawodowych na równi z innymi dowodami.Pracodawca powiadomiony o rozpoznaniu u pracownika choroby zawodowej jest zobowiązany:
- ustalić przyczyny powstania choroby zawodowej oraz charakter i rozmiar zagrożenia tą chorobą, działając w porozumieniu z właściwym państwowym inspektorem sanitarnym,
- przystąpić niezwłocznie do usunięcia czynników powodujących powstanie choroby zawodowej i zastosować inne niezbędne środki zapobiegawcze,
- zapewnić realizację zaleceń lekarskich.
- prowadzić rejestr obejmujący przypadki stwierdzonych chorób zawodowych i podejrzeń o takie choroby.
Decyzję państwowy inspektor sanitarny przesyła:
- zainteresowanemu pracownikowi,
- pracodawcy/pracodawcom zatrudniającym pracownika w warunkach, które mogły powodować skutki zdrowotne uzasadniające postępowanie w sprawie rozpoznania i stwierdzenia choroby zawodowej,
- jednostce orzeczniczej zatrudniającej lekarza, który wydał orzeczenie lekarskie,
- właściwemu inspektorowi pracy.
Uzyskanie decyzji właściwego państwowego inspektora sanitarnego o stwierdzeniu choroby zawodowej stanowi warunek skierowania przez zainteresowanego pracownika do płatnika składek (pracodawcy) wniosku o jednorazowe odszkodowanie.
Płatnik składek/pracodawca, po zakończeniu leczenia i rehabilitacji przez ubezpieczonego, na wniosek pracownika przekazuje tenże wniosek wraz ze skompletowaną dokumentacją (decyzja o stwierdzeniu choroby zawodowej; zaświadczeniem o stanie zdrowia na druku ZUS N-9 wydanym przez lekarza, pod którego opieką znajduje się ubezpieczony) właściwej - ze względu na miejsce zamieszkania ubezpieczonego - jednostce organizacyjnej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, w celu skierowania ubezpieczonego na badanie przeprowadzane przez lekarza orzecznika Zakładu.
Warunkiem uzyskania jednorazowego odszkodowania jest stwierdzenie przez lekarza orzecznika ZUS stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu. Wielkość odsetka uszczerbku na zdrowiu ustala lekarz orzecznik.
Jeżeli choroba zawodowa (choroby zawodowe) spowodowała uszkodzenie kilku narządów lub układów, ogólny stopień stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu równa się sumie procentów uszczerbku ustalonych za poszczególne uszkodzenie, w sposób określony w ocenie procentowej, z ograniczeniem do 100%.Od orzeczenia lekarza orzecznika osobie zainteresowanej przysługuje prawo wniesienia sprzeciwu do komisji lekarskiej ZUS - w terminie określonym w pouczeniu.
Subskrybuj:
Posty (Atom)