Spory między pracodawcą a pracownikiem, w związku z powstrzymaniem się od pracy ze względu na zły stan psychofizyczny, są rozstrzygane w sądzie.
Rozstrzygając takie sprawy, sąd rozpatruje indywidualnie każdy przypadek. Bierze wtedy m.in.
pod uwagę, czy pracownik przed podjęciem decyzji o powstrzymaniu się od
pracy ze względu na swoją sprawność psychofizyczną rozważył, czy nie
dysponuje innymi środkami
pozwalającymi zmniejszyć lub usunąć stan tej niesprawności.Sytuacja taka może dotyczyć na przykład złej sprawności psychofizycznej w związku ze stresem lub kłopotami rodzinnymi. Nigdy zaś związanej na przykład z odurzeniem alkoholowym lub po zażyciu narkotyków.
Powstrzymanie się pracownika od wykonywania pracy
Każdy pracownik ma prawo
powstrzymać się od wykonywania pracy wymagającej szczególnej sprawności
psychofizycznej. Prawo to przysługuje mu tylko w razie jednoczesnego
spełnienia 2 warunków, mianowicie:
- gdy jego stan psychofizyczny nie zapewnia bezpiecznego wykonywania pracy,
- gdy jego stan psychofizyczny stwarza zagrożenie innych osób (zagrożenie to nie musi być zagrożeniem bezpośrednim).
Powstrzymanie się pracownika od wykonywania pracy jest dopuszczalne tylko po uprzednim zawiadomieniu o tym przełożonego.
Przepisy nie wymagają, aby zawiadomienie przełożonego przez pracownika o powstrzymaniu się od wykonywania pracy wymagającej szczególnej sprawności psychofizycznej musiało być dokonane w określony sposób.
Pracodawca może odmówić pracownikowi zgody na powstrzymanie się od wykonywania pracy ze względu na złą sprawność psychofizyczną. Ponosi jednak wtedy wszelkie konsekwencje takiej decyzji.
Pracownik powstrzymujący się od pracy ze względu na zły stan psychofizyczny nie ponosi konsekwencji w związku z powstrzymaniem się od pracy. Może jednak, w pewnych przypadkach (np. upojenia alkoholowego, zażycia środków odurzających), ponieść konsekwencje służbowe (dyscyplinarne) wcześniejszego doprowadzenia się do powstania niewłaściwego stanu zdrowia.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz