Procedura postępowania w wypadku choroby zawodowej pracownika

Procedura postępowania w wypadku choroby zawodowej pracownika

Pracownik zgłosił podejrzenie choroby zawodowej, jest już po badaniach w Instytucie pracy, ma stwierdzone 2 choroby zawodowe - uszkodzenie słuchu spowodowane narażeniem na hałas i chorobę układu krążenia będącą skutkiem wibracji. Jaka jest dalsza procedura? Kto powinien naliczać % uszczerbku na zdrowiu? Pracownik przebywa na rencie chorobowej z tytułu całkowitej niezdolności do pracy po przejściu zawału.

Jeżeli pracownik uzyskał orzeczenie lekarskie o rozpoznaniu u niego chorób zawodowych, powinno ono zostać przekazane przez jednostkę orzeczniczą powiatowemu inspektorowi sanitarnemu, zainteresowanemu pracownikowi oraz pracodawcy/osobie zgłaszającej podejrzenie choroby zawodowej. Takie orzeczenie lekarskie ma charakter opinii i z tego względu nie wiąże w jakimkolwiek stopniu organu inspekcji sanitarnej do żadnych działań, natomiast może podlegać ocenie organów właściwych do rozpoznawania chorób zawodowych na równi z innymi dowodami.
Pracodawca powiadomiony o rozpoznaniu u pracownika choroby zawodowej jest zobowiązany:

• ustalić przyczyny powstania choroby zawodowej oraz charakter i rozmiar zagrożenia tą chorobą, działając w porozumieniu z właściwym państwowym inspektorem sanitarnym,
• przystąpić niezwłocznie do usunięcia czynników powodujących powstanie choroby zawodowej i zastosować inne niezbędne środki zapobiegawcze,
• zapewnić realizację zaleceń lekarskich.
• prowadzić rejestr obejmujący przypadki stwierdzonych chorób zawodowych i podejrzeń o takie choroby.

Na podstawie materiału dowodowego, a w szczególności danych zawartych w orzeczeniu lekarskim w sprawie choroby zawodowej, oraz oceny narażenia zawodowego pracownika właściwy państwowy inspektor sanitarny wydaje decyzję o stwierdzeniu choroby zawodowej albo decyzję o braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej.
Decyzję państwowy inspektor sanitarny przesyła:

• zainteresowanemu pracownikowi,
• pracodawcy/pracodawcom zatrudniającym pracownika w warunkach, które mogły powodować skutki zdrowotne uzasadniające postępowanie w sprawie rozpoznania i stwierdzenia choroby zawodowej,
• jednostce orzeczniczej zatrudniającej lekarza, który wydał orzeczenie lekarskie,
• właściwemu inspektorowi pracy.

Od decyzji właściwego państwowego inspektora sanitarnego przysługuje odwołanie do właściwego państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego. Odwołanie wnosi się nie później niż w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji, za pośrednictwem organu, który wydał decyzję. Odwołanie może złożyć zarówno pracownik, jak i pracodawca.
Uzyskanie decyzji właściwego państwowego inspektora sanitarnego o stwierdzeniu choroby zawodowej stanowi warunek skierowania przez zainteresowanego pracownika do płatnika składek (pracodawcy) wniosku o jednorazowe odszkodowanie.
Płatnik składek/pracodawca, po zakończeniu leczenia i rehabilitacji przez ubezpieczonego, na wniosek pracownika przekazuje tenże wniosek wraz ze skompletowaną dokumentacją (decyzja o stwierdzeniu choroby zawodowej; zaświadczeniem o stanie zdrowia na druku ZUS N-9 wydanym przez lekarza, pod którego opieką znajduje się ubezpieczony) właściwej - ze względu na miejsce zamieszkania ubezpieczonego - jednostce organizacyjnej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, w celu skierowania ubezpieczonego na badanie przeprowadzane przez lekarza orzecznika Zakładu.
Warunkiem uzyskania jednorazowego odszkodowania jest stwierdzenie przez lekarza orzecznika ZUS stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu. Wielkość odsetka uszczerbku na zdrowiu ustala lekarz orzecznik.
Jeżeli choroba zawodowa (choroby zawodowe) spowodowała uszkodzenie kilku narządów lub układów, ogólny stopień stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu równa się sumie procentów uszczerbku ustalonych za poszczególne uszkodzenie, w sposób określony w ocenie procentowej, z ograniczeniem do 100%.Od orzeczenia lekarza orzecznika osobie zainteresowanej przysługuje prawo wniesienia sprzeciwu do komisji lekarskiej ZUS - w terminie określonym w pouczeniu.