Obuwie ochronne musi również być higieniczne

Obuwie noszone przez pracowników stanowi rodzaj bariery na drodze przepływu ciepła i pary wodnej z powierzchni stopy do otoczenia. Należy podkreślić iż obuwie ochronne cechuje się specjalnymi właściwościami, nieznanymi w obuwiu powszechnego użytku. Zastosowane w nich ochrony uniemożliwiają w dużym stopniu efektywne odprowadzanie ciepła i potu, które w znacznych ilościach są wytwarzane podczas wysiłku fizycznego pracowników.

Nowe podejście do oceny komfortu użytkowania obuwia ochronnego

Obuwie ochronne ma na celu zabezpieczenie stóp i innych części kończyn dolnych przed czynnikami niebezpiecznymi i szkodliwymi, które związane jest z wyposażeniem w dodatkowe elementy ochronne np.: wewnętrzne ochrony palców stopy tzw. podnoski, chroniące przed uderzeniem i naciskiem (wykonywane ze stali, aluminium lub odpowiedniego tworzywa sztucznego), wkładki o odporności na przebicie wmontowywane w spód obuwia, ochrony śródstopia zabezpieczające górną część śródstopia przed zmiażdżeniem i stłuczeniem spadającymi przedmiotami lub skaleczeniem ostrą krawędzią, ochrony kostki stanowiące element amortyzujący uderzenia czy klapy osłaniające śródstopie zapobiegające wpadaniu do wnętrza obuwia piasku i kamieni lub iskier i rozprysków stopionego metalu (obuwie dla spawaczy i hutników).

Aktualnie, do oceny właściwości parametrów higienicznych pojedynczych materiałów obuwniczych stosuje się system norm zharmonizowanych z Dyrektywą 89/686/EWG tj.: PN-EN ISO 20345:2011, PN-EN ISO 20346:2007 i PN-EN ISO 20347:2012. Nie wszystkie wskaźniki związane z właściwościami obuwia określającymi komfort użytkowania zostały ujęte w obowiązujących normach. Należy podkreślić, iż badania te nie pozwalają także na syntetyczną ocenę komfortu użytkowania związanego z kształtowaniem się mikroklimatu w obuwiu ochronnym. Z kolei opisywane w literaturze nieznormalizowane metody użytkowe pomiaru mikroklimatu w obuwiu na stanowiskach pracy lub w warunkach laboratoryjnych (przy określonym obciążeniu fizycznym użytkownika oraz stałej temperaturze i wilgotności otoczenia), są kosztowne, pracochłonne i obarczone niską powtarzalnością.
Badania przeprowadzane bezpośrednio na stanowiskach pracy są trudne od strony organizacyjnej i wymagają dużej grupy osób testujących dla uzyskania statystycznej wiarygodności. Są one zwykle łączone z badaniami ankietowymi, których celem jest uzyskanie informacji na temat bezpośrednich odczuć użytkowników. Z przeglądu literatury przedmiotu wynika, że autorzy zajmujący się badaniem mikroklimatu w obuwiu stosowali do symulacji obciążenia pracą fizyczną marsz z określoną prędkością i w określonym czasie na ergometrycznej bieżni ruchomej lub na urządzeniach wysiłkowych tj.: ergometr rowerowy lub wielofunkcyjne urządzenie wysiłkowe łączące funkcje bieżni, steppera i roweru treningowego.