poniedziałek, 29 kwietnia 2013

Jak pozyskać przychylność uczestników szkolenia?

Niezwykle ważny problem, który pojawia się często już na samym początku szkolenia, to kwestia zainteresowania jego treścią i pozyskania przychylności uczestników szkolenia. Jak prowadzący szkolenie specjalista ds. bhp powinien się zachowywać, by to osiągnąć?

Mowa ciała instruktora ma wpływ na uwagę uczestników szkolenia

Zamiast poinformowania uczestników: "tematem dzisiejszego szkolenia jest" można nawiązać do ich prawdopodobnego samopoczucia i potencjalnego stosunku do szkolenia "wydaje mi się, że wiem, co Państwo myślą o szkoleniach bhp".
Uważnie przyglądając się uczestnikom szkolenia, na bieżąco należy modyfikować przebieg zajęć i własne zachowania. Już sama "mowa ciała" bardzo dużo sygnalizuje, np. przechylona głowa jest sygnałem zainteresowania. O ile okoliczności na to pozwalają, możemy zwracać się do uczestników szkolenia po imieniu, powołując się na pozytywne przykłady ich zachowań zgodnych z zasadami bezpieczeństwa pracy. Wypowiedzenie czyjegoś imienia i towarzyszący temu uśmiech oraz przechylenie głowy sprawiają danej osobie przyjemność. Należy to robić jednak szczerze, aby nasze zachowanie nie zostało odebrane jako próba manipulacji.
Przykład
Słyszałem/widziałem, Panie Jarosławie, że bardzo Pan dba o porządek na stanowisku pracy.
Ważne jest również opanowanie przez prowadzącego zajęcia technik prowadzenia rozmowy i właściwego zadawania pytań.

Bramka nie "biega" po boisku

W toku prowadzonych w szkole zajęć sportowych i wychowania fizycznego, należy w salach oraz na boiskach, a także w miejscach wyznaczonych do uprawiania ćwiczeń fizycznych, gier i zabaw umieścić tablice informacyjne określające zasady bezpiecznego użytkowania urządzeń oraz sprzętu sportowego.

Bramka nie "biega" po boisku

Organizując szkolne zajęcia sportowe każdorazowo trzeba sprawdzać, przed ich rozpoczęciem, stan techniczny urządzeń i sprzętu.
Należy ponadto:
  • zamocować na stałe bramki i kosze do gry oraz inne urządzenia, których przemieszczenie się może stanowić zagrożenie zdrowia ćwiczących,
  • zapoznać osoby biorące udział w zajęciach z zasadami bezpiecznego wykonywania ćwiczeń i uczestniczenia w grach oraz zabawach (realizuje to prowadzący zajęcia przed ich rozpoczęciem),
  • prowadzić ćwiczenia z zastosowaniem metod i urządzeń zapewniających pełne bezpieczeństwo ćwiczących,
  • dostosować stopień trudności i intensywności ćwiczeń do aktualnej sprawności fizycznej oraz wydolności ćwiczących,
  • zwolnić w danym dniu z wykonywania planowanych ćwiczeń uczestnika zajęć uskarżającego się na dolegliwości zdrowotne, informując o tym jego rodziców (opiekunów).

Dyscyplina to podstawa

Z doświadczeń i badań nad procesem szkoleń bhp wynika, że nie na wszystkich poprawnie zaprojektowanych zajęciach automatycznie uzyskuje się dyscyplinę wszystkich uczestników. Zdarzają się jednostki o już utrwalonej skłonności do zachowań niestosownych. Tworzy się wówczas sytuacja napięta, gdyż świadomie prowokujący sposób zachowania się jednego szkolonego, czy też grupy szkolonych może być przeszkodą w podjęciu i kontynuowaniu pracy przez pozostałych. Należy wówczas zastosować metodę indywidualizowania zadań dla uczestników szkoleń zakłócających tok nauczania i stopniowego ich włączania do pracy w grupie lub zespole szkoleniowym.

Dyscyplina to podstawa

Uczestnik zakłócający tok szkolenia dokonuje najpierw samooceny wiadomości i umiejętności z zakresu bhp na swoim stanowisku pracy a następnie przedstawia owe zadanie na forum grupy (kolejno dyskusja, ocena zadania przez zespół). Ważne jest, aby uczestnik uzasadnił konieczność swoich zachowań uwzględniających zasady bhp.
Zachowanie szkolonych wynika nie tylko z ich cech osobowości, ale i z sytuacji problemowej w jakiej się znaleźli. Stąd zasadą jest, że instruktor powinien kłaść nacisk nie tylko na utrwalanie przekonań o potrzebie kształtowania w sobie postawy zdyscyplinowania, ale również nie powinien dopuszczać do stwarzania sytuacji przeczącej takiemu przekonaniu. Oznacza to, że szkolący musi organizować sytuacje, które same będą wymagać zdyscyplinowanego zachowania (np. strategia nauczania oparta na konkretnych procedurach), sterowanego przez określone etapy szkolenia, oceniane na podstawie ściśle ustalonych osiągnięć (standardy wymagań).
Podstawowymi czynnikami motywującymi działania uczestników szkolenia, zwłaszcza w sytuacji realizowania tych samych zadań edukacyjnych przez szkolonych o różnym poziomie przygotowania i wyrobienia umysłowego (sprawność umysłu) są:
  • skupienie uwagi,
  • mobilizowanie chęci do podjęcia działań,
  • zaciekawienie szkolonych.

niedziela, 28 kwietnia 2013

Co na to Sąd Najwyższy

Sąd Najwyższy uznał, że zatrudniony, który uległ wypadkowi na terenie firmy jeszcze przed realnym rozpoczęciem pracy, również ma prawo do jednorazowego odszkodowania. Oznacza to, że ochrona ubezpieczeniowa obejmuje także wypadki przed pracą. Sprawa dotyczyła dwóch kobiet zatrudnionych przez szpital powiatowy.

Co na to Sąd Najwyższy?

Pracownica szpitalnej kuchni uległa wypadkowi po przekroczeniu bramy placówki. Z kolei pielęgniarka miała wypadek na terenie samego szpitala. Obie kobiety domagały się wypłaty jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy.
Zakład Ubezpieczeń Społecznych uznał jednak, że nie mają do niego prawa. Uzasadnił to faktem, że w obydwu sytuacjach zdarzenia wypadkowe zaszły, zanim jeszcze pracownice rozpoczęły wykonywanie swoich obowiązków.
Sprawa trafiła do sądu, który potwierdził żądania kobiet i przyznał im prawa do odszkodowań. Zakład Ubezpieczeń Społecznych odwołał się do sądu apelacyjnego, który natomiast uznał za konieczne zwrócenie się w tej konkretnej sprawie do Sądu Najwyższego. Chodziło o ocenę związku wypadku z wykonywaniem przez pracownika zwykłych czynności i określenie chwili, w jakiej związek taki uzasadnia odpowiedzialność pracodawcy. To zaś z kolei determinowało wskazanie strony zobowiązanej do wypłaty odszkodowania.

Kara pieniężna za nieprzestrzeganie przepisów bhp

Podczas szkolenia okresowego bhp pracodawców i osób kierujących pracownikami należy poruszyć zagadnienia dotyczące odpowiedzialności porządkowej pracowników, które wynikają z ramowego programu szkolenia okresowego pracodawców i innych osób kierujących pracownikami.

Odpowiedzialność porządkowa pracownika

Za nieprzestrzeganie przez pracownika ustalonej organizacji i porządku w procesie pracy, przepisów bhp, przepisów przeciwpożarowych, a także przyjętego sposobu potwierdzania przybycia i obecności w pracy oraz usprawiedliwiania nieobecności w pracy pracodawca może stosować:
1) karę upomnienia,
2) karę nagany.
Za nieprzestrzeganie przez pracownika przepisów bhp lub przepisów przeciwpożarowych, opuszczenie pracy bez usprawiedliwienia, stawienie się do pracy w stanie nietrzeźwości lub spożywanie alkoholu w czasie pracy - pracodawca może również stosować karę pieniężną.
Kara pieniężna za jedno przekroczenie, jak i za każdy dzień nieusprawiedliwionej nieobecności, nie może być wyższa od jednodniowego wynagrodzenia pracownika, a łącznie kary pieniężne nie mogą przewyższać dziesiątej części wynagrodzenia przypadającego pracownikowi do wypłaty.
Karę uważa się za niebyłą, a odpis zawiadomienia o ukaraniu usuwa się z akt osobowych pracownika po roku nienagannej pracy. Pracodawca może, z własnej inicjatywy lub na wniosek reprezentującej pracownika zakładowej organizacji związkowej, uznać karę za niebyłą przed upływem tego terminu.

Bhp pracownika rozpoczynającego pracę

Generalnie przepisy prawa pracy są takie same zarówno dla pracowników w pierwszym roku pracy, jak i pozostałych. Jednakże z uwagi na długość trwania stosunku pracy niektóre przepisy dla pracowników w pierwszym roku pracy, dotyczące przykładowo urlopów pracowniczych, wypowiedzenia umowy o pracę czy też zagadnień związanych z bezpieczeństwem i higieną pracy są uregulowane odmiennie.

Prawo pracy dla pracowników w pierwszym roku pracy

W pierwszej kolejności należy wskazać, że jednym z podstawowych obowiązków pracownika, w szczególności pracownika, który zaczyna pracę, jest znać przepisy dotyczące bhp. Pracownik jest obowiązany:
1) znać przepisy i zasady bhp, brać udział w szkoleniu i instruktażu z tego zakresu oraz poddawać się wymaganym egzaminom sprawdzającym;
2) wykonywać pracę w sposób zgodny z przepisami i zasadami bhp oraz stosować się do wydawanych w tym zakresie poleceń i wskazówek przełożonych;
3) dbać o należyty stan maszyn, urządzeń, narzędzi i sprzętu oraz porządek i ład w miejscu pracy;
4) stosować środki ochrony zbiorowej, a także używać przydzielonych środków ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego, zgodnie z przeznaczeniem;
5) poddawać się wstępnym, okresowym i kontrolnym oraz innym zaleconym badaniom lekarskim i stosować się do wskazań lekarskich.
Generalnie wstępnym badaniom lekarskim podlegają osoby przyjmowane do pracy. Jednakże osoby przyjmowane ponownie do pracy u danego pracodawcy na to samo stanowisko lub na stanowisko o takich samych warunkach pracy, na podstawie kolejnej umowy o pracę zawartej bezpośrednio po rozwiązaniu lub wygaśnięciu poprzedniej umowy o pracę z tym pracodawcą, nie podlegają badaniom wstępnym.
6) niezwłocznie zawiadomić przełożonego o zauważonym w zakładach pracy wypadku albo zagrożeniu życia lub zdrowia ludzkiego oraz ostrzec współpracowników, a także inne osoby znajdujące się w rejonie zagrożenia, o grożącym im niebezpieczeństwie;
7) współdziałać z pracodawcą i przełożonymi w wypełnianiu obowiązków dotyczących bhp.

wtorek, 23 kwietnia 2013

A trzeba było zacząć od rozgrzewki...


Czy możliwe jest uznanie za wypadek przy pracy zdarzenia o charakterze urazowym - zerwania więzadła krzyżowego kolana - któremu uległ pracownik podczas meczu piłki nożnej? Mecz był rozgrywany na stadionie klubu sponsorowanego przez zakład pracy poszkodowanego. Poszkodowany jako przedstawiciel handlowy uczestniczył w grze dobrowolnie - po szkoleniu zawodowym, będąc w tym czasie w delegacji. Rozwinięcie znajdziesz poniżej.

A trzeba było zacząć od rozgrzewki...

Aby wypadek, który miał miejsce podczas podróży służbowej, mógł zostać uznany za wypadek zrównany z wypadkiem przy pracy, muszą być spełnione równocześnie cztery warunki.
Mianowicie zdarzenie musi:
  • mieć nagły charakter,
  • być wywołane przyczyną zewnętrzną,
  • spowodować uraz lub śmierć,
  • pozostawać w związku z wykonywaniem powierzonych pracownikowi zadań.
W przedstawionej sytuacji trzy pierwsze warunki zostały spełnione. Odnośnie do czwartego należy rozpatrzyć, czy udział pracownika w meczu piłkarskim miał związek z wykonywanymi przez niego czynnościami służbowymi lub poleceniami przełożonych.
W wyroku z 6 grudnia 1990 r., sygn. akt II PRN 10/90, Sąd Najwyższy uznał, że choć ochrona pracownika będącego w podróży służbowej jest bardzo szeroka, to wyklucza związek zdarzenia z pracą, gdy wypadek został spowodowany postępowaniem pracownika, które nie pozostawało w związku z wykonywaniem powierzonych mu zadań.
Przyjmując założenie (oraz potwierdzając je dowodowo), że zajęcia sportowo-rekreacyjne odbywały się po zakończeniu szkolenia i przewidziane były dla wszystkich jego uczestników, trudno będzie stwierdzić, że dobrowolny udział w meczu piłkarskim był jednoznaczny z zerwaniem związku z podróżą służbową, a tym samym jest podstawą do nie uznania za wypadek zrównany z wypadkiem przy pracy.

Szkoła potrzebuje koordynatora ds. bhp

W każdej szkole w ramach działań wychowawczych należy wyeliminować zagrożenia oraz wzmacniać właściwe zachowania uczniów. Oznacza to obowiązek przeprowadzenia diagnozy stanu bezpieczeństwa, aktualizowania dokumentacji oraz wprowadzenia odpowiednich działań naprawczych. W praktyce oznacza to m.in. zaplanowanie i zorganizowanie działań wychowawczych w ramach zajęć obowiązkowych i dodatkowych, zgodnie z potrzebami uczniów i z ich udziałem. W zapewnieniu realizacji tych zadań dużą odgrywa koordynator bezpieczeństwa.

Szkoła potrzebuje koordynatora ds. bhp

Powołanie koordynatora w szkole ma wspomóc dyrektora w zapewnianiu bezpieczeństwa w szkole. Powinien on współpracować z dyrekcją, nauczycielami, uczniami i rodzicami, ale również być otwartym na sygnały docierające do szkoły z jej otoczenia - lokalnych środowisk, instytucji, ośrodków.
Obowiązki koordynatora uzależnione są od typu i problemów danej placówki. Dotyczą zwykle umiejętności diagnozowania miejsc niebezpiecznych, ustalenia rodzajów zagrożeń dla szkoły występujących w jej okolicy, a także oceny, czy działania z planu naprawczego szkoły w zakresie bezpieczeństwa są systematycznie realizowane.
Wnioski z działań powinny być przedstawiane na radzie pedagogicznej, na radzie rodziców w formie sprawozdań i raportów w okresach dostosowanych do potrzeb szkoły (raport miesięczny, półroczny, roczny).
Wykonywanie zadań przez koordynatora powinno być dokumentowane nie tylko na potrzeby kontroli kuratorium czy dyrektora szkoły, ale również ze względu na określenie przyszłych celów działań w szkole. W pracy koordynatora mogą okazać się przydatne następujące dokumenty:
  • szkolny system interwencji,
  • program profilaktyki,
  • roczny plany pracy,
  • notatki ze zdarzeń,
  • zbiór przepisów,
  • regulaminy szkolne.
Funkcja koordynatora ds. bezpieczeństwa powinna być powierzona nauczycielowi bądź innemu pracownikowi szkoły/placówki, który:
  • ma niezbędną wiedzę z zakresu przepisów prawnych dotyczących bezpieczeństwa,
  • wykazuje gotowość do doskonalenia swojej wiedzy,
  • posiada umiejętność nawiązywania i utrzymywania pozytywnych kontaktów i relacji międzyludzkich,
  • jest osobą obdarzoną autorytetem i powszechnym zaufaniem w środowisku szkolnym.
Zakres zadań szkolnego koordynatora powinien wynikać z analizy zagrożeń dla uczniów i potrzeb szkoły w tym zakresie. Ustalenie zakresu zadań należy do dyrektora szkoły/placówki, który informuje o tym wszystkich pracowników szkoły.
Szkolny koordynator to funkcja społeczna, zatem nie ma żadnych kompetencji kontrolnych i sprawdzających, które w myśl przepisów prawnych przysługują dyrektorowi szkoły/placówki oraz zespołowi kierowniczemu. Funkcja koordynatora polega głównie na obserwacji istniejących w szkole/placówce lub w jej otoczeniu zjawisk i zdarzeń mających negatywny wpływ na spokój i bezpieczeństwo uczniów oraz wszystkich podmiotów szkolnych. Tryb i sposób przekazywania wniosków wynikających z obserwacji i analiz powinien być określony przez dyrektora szkoły (np. cykliczne informowanie rady pedagogicznej o stanie bezpieczeństwa, zeszyt kontaktów dla wszystkich pracowników).
 

Pracownik nie może odmówić udziału w szkoleniu bhp

W związku z faktem, że unikanie zagrożeń zdrowia i życia w procesie wykonywania pracy uwarunkowane jest w znacznym stopniu wiedzą o istnieniu tych zagrożeń oraz znajomością sposobów ich unikania, pracodawca jest zobowiązany do zapoznania pracowników z przepisami i zasadami bhp.

Pracownik nie może odmówić udziału w szkoleniu bhp

Zapoznanie pracowników z przepisami i zasadami bhp odbywa się w ramach szkolenia wstępnego bhp, w czasie którego należy pracownika zapoznać nie tylko z ogólnymi przepisami i zasadami bhp, ale także wskazać na konkretne zagrożenia występujące na stanowisku pracy, na którym będzie on wykonywał pracę.
Dokładne poinstruowanie pracownika o sposobach używania sprzętu ochronnego i przygotowanie go do obsługi maszyn oraz urządzeń technicznych jest zadaniem ważnym nie tylko ze względu na zabezpieczenie go przed zagrożeniem związanym z wykonywaną pracą, ale także z uwagi na konieczność zapewnienia bezpieczeństwa współpracownikom i harmonijnego przebiegu pracy.
Szkolenie bhp ma zmierzać do wyjaśnienia źródeł i charakteru zagrożeń zawodowych oraz nauczenia metod pracy gwarantujących bezpieczeństwo. Uczestnictwo pracownika w takim szkoleniu jest obowiązkowe, a on sam powinien potwierdzić na piśmie zapoznanie się z przepisami oraz zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy.
Znajomość przepisów i zasad bhp pracodawca powinien sprawdzić w sposób obiektywny, organizując po przeprowadzonym szkoleniu bhp egzamin sprawdzający. Obowiązek pracodawcy nie ogranicza się bowiem do zapoznania pracowników z przepisami i zasadami bhp. Należy sprawdzić, czy szkolenie bhp dało oczekiwane rezultaty. Co więcej, jeżeli wynik szkolenia jest niezadowalający, pracodawca musi przeszkolić pracownika dodatkowo.
Gdyby mimo dalszego szkolenia bhp pracownik wykazywał nadal niedostateczną znajomość przepisów i zasad bhp, pracodawca powinien odsunąć pracownika od wykonywanej dotąd przez niego pracy (wyrok SN z 18 stycznia 1965 r., II PR 685/64, OSN 1965/7-8/136).
Pracownik nie może odmówić udziału w szkoleniu bhp, instruktażu bhp czy egzaminie sprawdzającym.
Ponadto dla osób będących pracodawcami i kierujących pracownikami (kierownicy, mistrzowie, brygadziści), w okresie nie dłuższym niż 6 miesięcy od rozpoczęcia pracy, powinno zostać przeprowadzone szkolenie okresowe bhp.

piątek, 19 kwietnia 2013

Jakie dopuszczalne natężenie hałasu może występować w pomieszczeniu biurowym?

Jakie dopuszczalne natężenie hałasu może występować w pomieszczeniu biurowym?
Pomieszczenie ze stanowiskami biurowymi znajduje się niedaleko pomieszczenia, gdzie jest ponadnormatywny hałas, który przedostaje się do pomieszczeń biurowych.
Czy pracodawca ma obowiązek podjąć działania w celu ograniczenia hałasu w pomieszczeniach biurowych?
W pomieszczeniu biurowym natężenie hałasu nie powinno przekroczyć 65 dB. Pracodawca jest zobowiązany zapewnić ochronę pracowników przed zagrożeniami związanymi z narażeniem na hałas na wszystkich stanowiskach pracy.
Dopuszczalne wartości hałasu w pracy biurowej określają następujące Polskie Normy:
1. PN-N-01307:1994 Dopuszczalny równoważny poziom dźwięku w czasie pobytu pracownika na stanowisku pracy. Wymagania dotyczące wykonywania pomiarów.
Pomieszczenia biurowe:
55 dB – w pomieszczeniach administracyjnych, biurowych i do prac koncepcyjnych;
65 dB – w sekretariatach i biurach obsługi klienta.
2. PN-87/B-02151/02 Akustyka budowlana. Ochrona przed hałasem pomieszczeń w budynkach. Dopuszczalne wartości poziomu dźwięku w pomieszczeniach.
Równoważny poziom dźwięku A hałasu przenikającego do pomieszczenia łącznie od wszystkich źródeł hałasu usytuowanych poza tym pomieszczeniem
35 dB – w pomieszczeniach do pracy umysłowej wymagającej silnej koncentracji;
40 dB – w pomieszczeniach administracyjnych bez wewnętrznych źródeł hałasu;
45 dB – w pomieszczeniach administracyjnych z wewnętrznymi źródłami hałasu.
W pomieszczeniach przeznaczonych do pracy umysłowej, biurowej dopuszczalne natężenie hałasu zawiera się w granicach 55–65 dB. Doświadczenia pozwoliły na określenie dopuszczalnego maksimum hałasu w poszczególnych pomieszczeniach, a mianowicie:
lokale biurowe pracy koncepcyjnej – 40 dB;
inne lokale biurowe 55–65 dB.

Zgodnie z § 78 ust. 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 2003 r. Nr 169, poz. 1650 z późn. zm.) pracodawca jest zobowiązany zapewnić ochronę pracowników przed zagrożeniami związanymi z narażeniem na hałas, a w szczególności zapewnić zastosowanie:
1)procesów technologicznych nie powodujących nadmiernego hałasu;
2)maszyn i innych urządzeń technicznych powodujących możliwie najmniejszy hałas, nie przekraczający dopuszczalnych wartości;
3)rozwiązań obniżających poziom hałasu w procesie pracy.
Kobietom w ciąży zabronione są prace w warunkach narażenia na hałas, którego poziom ekspozycji - odniesiony do 8-godzinnego dobowego lub do przeciętnego tygodniowego wymiaru czasu pracy, określonego w ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) - przekracza wartość 65 dB.

czwartek, 18 kwietnia 2013

Od 704 zł wzwyż


Trzy tygodnie temu, 1 kwietnia 2013 r., weszły w życie nowe stawki jednorazowych odszkodowań z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej. Będą one obowiązywały do 31 marca 2014 r. Trzeba jednak pamiętać, że przyznanie lub odmowa przyznania jednorazowego odszkodowania, a także ustalenie jego całościowej wysokości należą do kompetencji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

Od 704 zł wzwyż  
Zgodnie z nowymi wskaźnikami w zakresie jednorazowych odszkodowań z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej, przysługują między innymi następujące kwoty:
  • za każdy procent stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu 704 zł (poprzednio 680 zł),
  • za każdy procent stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, z tytułu zwiększenia tego uszczerbku co najmniej o 10 pkt procentowych 704 zł (poprzednio 680 zł),
  • z tytułu orzeczenia całkowitej niezdolności do pracy i niezdolności do samodzielnej egzystencji ubezpieczonego 12.326 zł (poprzednio 11.898 zł),
  • z tytułu orzeczenia całkowitej niezdolności do pracy i niezdolności do samodzielnej egzystencji wskutek pogorszenia się stanu zdrowia rencisty 12.326 zł (poprzednio 11.898 zł),
  • gdy do jednorazowego odszkodowania uprawniony jest małżonek lub dziecko zmarłego ubezpieczonego bądź rencisty 63.390 zł (poprzednio 61.191 zł).

Praca salowej szczególnie niebezpieczna

Salowa w trakcie swojej pracy ma kontakt z różnymi czynnikami szkodliwymi i niebezpiecznymi. Musi również liczyć się z obciążeniami psychofizycznymi. W trakcie instruktażu stanowiskowego istotne jest uświadomienie jej wszystkich niebezpieczeństw oraz omówienie metod i zasad ochrony przed nimi.

 Praca salowej szczególnie niebezpieczna

Narażenie na czynniki biologiczne występuje w czasie kontaktu z chorymi pacjentami, z materiałem biologicznym (krew, wydaliny) a także przy sprzątaniu pomieszczeń higienicznosanitarnych, łazienek, toalet, umywalek, ustępów, wymianie bielizny i pościeli, sprzątaniu sal, itp. Salowa może być narażona na:
  • bakterie, drobnoustroje, wirusy (w związku z kontaktem z chorymi pacjentami);
  • zakażenie czynnikami zakaźnymi zawartymi w krwi i innym materiale biologicznym pochodzącym od pacjenta. Najważniejsze czynniki to wirus zapalenia wątroby (typu B i C), HIV;
  • paciorkowce kałowe, pałeczki coli, pałeczki okrężnicy, gronkowce, pałeczki duru brzusznego, prątki gruźlicy, laseczki zgorzeli gazowej, (bakterie te mogą wywołać różne choroby zakaźne, zatrucia, zapalenia jelit , biegunki, zakażenia ropne);
  • ospę wietrzną, półpasiec;
  • grzyby (kontakt z nimi może wywołać alergie, astmę).
Wykonując pracę w narażeniu na czynniki biologiczne należy:
  • stosować środki ochrony indywidualnej (maski, rękawiczki jednorazowe),
  • dezynfekować pomieszczenia,
  • sterylizować narzędzia,
  • obowiązkowo przestrzegać zasad higieny.
Pracowników trzeba poddać szczepieniom ochronnym. Stosować bezwzględny zakaz spożywania pokarmów i palenia tytoniu (spożywanie posiłków wyłącznie wyznaczonych do tego celu miejscach). Trzeba bezwzględnie przestrzegać i stosować procedury bezpiecznego pobierania, transportu oraz przetwarzania próbek i materiałów pochodzenia ludzkiego oraz usuwania i postępowania ze skażonymi odpadami.

Kiedy służbę bhp mogą pełnić specjaliści spoza firmy

Szefowie dużych firm mają wątpliwości, czy służbę bhp mogą w ich firmie pełnić specjaliści spoza zakładu pracy, którzy nie są zatrudnieni w niej na stałe. Przepisy Kodeksu pracy są bowiem w tej materii nieprecyzyjne.

Służba bhp z zewnątrz w dużych firmach

Według przepisów Kodeksu pracy (dalej: kp) pracodawca zatrudniający więcej niż 100 pracowników tworzy służbę bhp, pełniącą funkcje doradcze i kontrolne w zakresie bhp, pracodawca zatrudniający zaś do 100 pracowników powierza wykonywanie zadań tej służby pracownikowi zatrudnionemu przy innej pracy.
Pracodawca, który posiada ukończone szkolenie niezbędne do wykonywania zadań służby bhp, może sam wykonywać zadania tej służby, jeżeli zatrudnia do:
1) 10 pracowników albo
2) 20 pracowników i jest zakwalifikowany do grupy działalności, dla której ustalono nie wyższą niż trzecia kategorię ryzyka w rozumieniu przepisów o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (art. 23711 § 1 kp).
Przepisy kp przewidują też, że w przypadku, gdy w danej firmie brak jest kompetentnych pracowników, pracodawca może powierzyć wykonywanie zadań służby bhp specjalistom spoza zakładu pracy. Pracownik służby bhp oraz pracownik zatrudniony przy innej pracy , któremu powierzono wykonywanie zadań służby bhp, a także specjalista spoza zakładu pracy powinni spełniać wymagania niezbędne do wykonywania zadań służby bhp oraz ukończyć szkolenie w dziedzinie bhp dla pracowników tej służby (art. 23711 § 2 kp).
Na tle art. 23711 § 1 kp problemy w praktyce budzi kwestia, czy pracodawca zatrudniający ponad 100 osób może powierzyć wykonywanie zadań z zakresu służby bhp także specjalistom spoza zakładu pracy. Wynika to z faktu, że wymieniony wyżej art. 23711 § 2 kp nie mówi precyzyjnie i wprost o tym, czy w firmach zatrudniających powyżej 100 osób zadania służby bhp mogą wykonywać specjaliści spoza zakładu pracy. Stąd pytania, czy jest to możliwe.

środa, 17 kwietnia 2013

Unikanie badań oznacza utratę pracy

Pracownicze badania lekarskie służą przede wszystkim niedopuszczeniu do pracy osób, które nie powinny jej wykonywać ze względu na stan zdrowia, bo mogą zagrozić sobie lub innym. Ponadto ich przeprowadzanie jest podstawowym obowiązkiem pracodawcy i pracownika.

Unikanie badań oznacza utratę pracy

W praktyce pracownicy często uchylają się od obowiązku poddania się badaniom lekarskim. W związku z tym trzeba wiedzieć, że:
  • jeżeli przeprowadzenia badań unika osoba będąca kandydatem do pracy, to po prostu osoby takiej nie się zatrudnia, ponieważ nie można zawrzeć z nią umowy o pracę,
  • jeżeli osobą taką jest pracownik już zatrudniony, uciekający od przeprowadzenia badań okresowych lub kontrolnych, to nie można dopuścić go do dalszej pracy, co w konsekwencji może spowodować rozwiązanie z takim pracownikiem umowy o pracę bez wypowiedzenia - z powodu uchylania się od podstawowego obowiązku, jakim jest poddanie się pracowniczym badaniom lekarskim.
Pracownicy muszą przechodzić następujące badania profilaktyczne:
  • wstępne badania lekarskie,
  • okresowe badania lekarskie,
  • kontrolne badania lekarskie.
Są one obowiązkowe. Nie można bowiem dopuścić do pracy pracownika bez aktualnego orzeczenia lekarskiego stwierdzającego brak przeciwwskazań do pracy na określonym stanowisku. Dotyczy to wszystkich rodzajów badań.


Obowiązki pracodawcy przy pracach szczególnie niebezpiecznych

W firmie, w której występują prace szczególnie niebezpieczne, pracodawca określa szczegółowe wymagania bhp przy ich wykonywaniu. Zapewnia bezpośredni nadzór nad tymi pracami poprzez wyznaczone w tym celu osoby, odpowiednie środki zabezpieczające oraz instruktaż pracowników.

Obowiązki pracodawcy przy pracach szczególnie niebezpiecznych

Pracodawca musi zapewnić:
  • dostęp do miejsc wykonywania prac szczególnie niebezpiecznych miały jedynie osoby upoważnione i odpowiednio poinstruowane,
  • bezpośredni nadzór nad wykonywaniem prac szczególnie niebezpiecznych przez specjalnie wyznaczone do tego osoby.
W energetyce takimi osobami są na przykład:
  • nadzorujący, czyli pracownicy posiadający ważne świadectwo kwalifikacyjne na stanowisku dozoru lub eksploatacji oraz wykonujący wyłącznie czynności nadzoru,
  • kierujący zespołem pracowników, czyli pracownicy posiadający ważne świadectwo kwalifikacyjne na stanowisku eksploatacji oraz kierujący zespołem pracowników,
  • kierownicy robót, czyli pracownicy posiadający ważne świadectwo kwalifikacyjne na stanowisku dozoru koordynacji prac, gdy w jednym obiekcie energetycznym pracuje jednocześnie więcej niż jeden zespół pracowników.
Natomiast w budownictwie osoby takie to na przykład pracownicy posiadający uprawnienia do pełnienia samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie, przede wszystkim kierownik budowy lub konkretnych robót na budowie.

Na ucieczkę potrzeba czasu

Gdy urządzenie sterujące maszyną zostało zaprojektowane i wykonane w celu spełniania różnych funkcji, a nie ma wzajemnej jednoznacznej relacji między nimi, funkcja, jaka ma być wykonana, powinna być sygnalizowana oraz - w razie potrzeby - potwierdzona. Ponadto na wyposażeniu maszyny powinny być wskaźniki niezbędne do zapewnienia bezpiecznej obsługi.

Na ucieczkę potrzeba czasu

Operator musi mieć możliwość odczytywania wskazań wskaźników ze stanowiska sterowania.
Przede wszystkim:
  • z każdego stanowiska sterowania operator powinien mieć możliwość upewnienia się, że w strefach niebezpiecznych nie przebywają ludzie,
  • układ sterowania powinien uniemożliwiać uruchomienie maszyny, jeżeli ktokolwiek znajduje się w strefie niebezpiecznej.
Jeżeli nie można tego zapewnić system sterowania powinien być tak zaprojektowany i wykonany, aby uruchomienie maszyny było każdorazowo alternatywnie poprzedzane:
  • akustycznym sygnałem ostrzegawczym,
  • optycznym sygnałem ostrzegawczym.
Wtedy osoby narażone powinny mieć czas na:
  • opuszczenie strefy niebezpiecznej lub,
  • zapobieżenie uruchomieniu maszyny.

poniedziałek, 15 kwietnia 2013

Celem oceny ryzyka jest bezpieczeństwo pracowników

Podjęcie działań profilaktycznych w zakładzie pracy na pewno wpłynie na obniżenie poziomu ryzyka zawodowego. Warto więc wiedzieć, jakie działania można podjąć i jak postępować, aby ograniczyć lub wyeliminować to ryzyko na poszczególnych stanowiskach pracy. Przyda się również odpowiednio skonstruowany, właściwy do występujących zagrożeń, plan działań profilaktycznych.

Zarządzanie ryzykiem zawodowym to przede wszystkim działania profilaktyczne

Nie ma ścisłych reguł prowadzenia oceny ryzyka zawodowego. Metodę i narzędzia należy dobierać w zależności od rodzaju działalności, wielkości zakładu i stosowanych technologii. Nawet najlepiej przeprowadzona ocena ryzyka zawodowego nie zapewni pracownikom pełnego bezpieczeństwa, a tzw. ryzyko resztkowe, które pozostaje po zastosowaniu środków ochronnych, będzie uzależnione między innymi od charakteru działalności firmy. Zawsze będzie ono większe na placu budowy czy w kopalni niż w sklepie lub szwalni.
Podstawowym zadaniem służby bhp w zakładzie pracy jest przeprowadzanie kontroli warunków pracy, a także przestrzegania przepisów oraz zasad bhp. Systematyczne kontrole muszą obejmować w szczególności organizację procesów pracy oraz stan maszyn i urządzeń. Stwierdzone w czasie kontroli nieprawidłowości powinny być udokumentowane. Planując zakres i częstotliwość kontroli, trzeba uwzględniać wyniki oceny ryzyka zawodowego. Częste i wnikliwe kontrole powinny dotyczyć przede wszystkim prac związanych z dużym ryzykiem zawodowym.
Podstawowym celem oceny ryzyka zawodowego jest ograniczenie go do poziomu najniższego, który można osiągnąć. Ocena ta polega na przewidywaniu, jakie szkody (np. urazy, schorzenia) mogą spotkać pracownika zatrudnionego na danym stanowisku pracy, oraz zaplanowaniu, co trzeba zrobić, aby tego uniknąć. Generalnie, ma pomóc w poprawie bezpieczeństwa i ochrony zdrowia pracowników.
Ocena ryzyka zawodowego powinna być tak przeprowadzona, aby:
1) zidentyfikować wszystkie istotne zagrożenia związane z pracą,
2) ocenić, jakie ryzyko zawodowe związane jest z tymi zagrożeniami,
3) sprawdzić, czy istniejące środki bezpieczeństwa są wystarczające,
4) przebadać różne możliwości usunięcia lub ograniczenia ryzyka zawodowego,
5) ustalić priorytety działania,
6) zastosować zaplanowane środki bezpieczeństwa,
7) czuwać nad tym, aby stosowane środki bezpieczeństwa były skuteczne.
Powyższy fragment artykułu pochodzi z czasopisma NORMAbhp.pl. W dalszej części omówione zostały:
  • ocena istniejących środków bezpieczeństwa,
  • rodzaje działań profilaktycznych,
  • przykładowe analizy możliwości ograniczenia ryzyka zawodowego,
  • przykładowy plan działań profilaktycznych w celu ograniczenia ryzyka zawodowego związanego z narażeniem na rozpuszczalniki,
  • główne błędy w metodyce oceny ryzyka zawodowego.

Nie ma ludzi niezastąpionych

Kontrola przestrzegania przepisów prawa pracy w firmie, w szczególności w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy, to jedno z podstawowych zadań społecznego inspektora pracy. Stoi on także na straży uprawnień rodzicielskich pracowników, praw osób niepełnosprawnych i młodocianych, jak również przestrzegania czasu pracy oraz wypłaty świadczeń wypadkowych.

Nie ma ludzi niezastąpionych

Społeczny inspektor pracy bierze udział w ustalaniu okoliczności i przyczyn wypadków przy pracy oraz analizowaniu powodów zachorowań na choroby zawodowe i inne schorzenia wywołane warunkami środowiska pracy. Kontroluje także stosowanie przez zakłady pracy właściwych środków zapobiegawczych w tym zakresie.
Zespół powypadkowy ma obowiązek przystąpić do ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku niezwłocznie po otrzymaniu o nim wiadomości. Udział społecznego inspektora pracy w pracach zespołu powypadkowego służy lepszemu wyjaśnieniu faktycznych okoliczności i przyczyn zaistnienia wypadku, prawidłowemu ustaleniu wniosków profilaktycznych oraz pełniejszemu zapewnieniu interesów poszkodowanego w wypadku przy pracy.
Decyzję w kwestii uruchomienia maszyn i innych urządzeń technicznych lub dokonania zmian w miejscu zaistniałego wypadku przy pracy (nie dotyczy to wypadku śmiertelnego, ciężkiego bądź zbiorowego) podejmuje pracodawca w uzgodnieniu ze społecznym inspektorem pracy. Robi to po oględzinach miejsca wypadku i sporządzeniu, w razie potrzeby, szkicu lub fotografii tego miejsca.
Społeczny inspektor pracy wchodzi też w skład komisji bezpieczeństwa i higieny pracy. Do jej powołania zobowiązany jest każdy pracodawca, który zatrudnia więcej niż 250 pracowników.
Pracom komisji bhp przewodniczy pracodawca lub osoba przez niego upoważniona. Wiceprzewodniczącym jest społeczny inspektor pracy. Przepisy nie określają, kto jest wiceprzewodniczącym komisji bhp w przypadku, gdy w firmie nie działa społeczna inspekcja pracy.

Telepracownik i bhp

Szkolenia bhp pracowników, w tym telepracowników, zarówno wstępne, jak i okresowe, odbywają się w czasie pracy i na koszt pracodawcy. Jednym z obowiązków pracodawcy, także wobec telepracowników, jest zapoznanie ich z przepisami i zasadami bhp dotyczącymi wykonywanych przez nich prac. Telepracownik musi potwierdzić na piśmie zapoznanie się z przepisami oraz zasadami bhp.

Telepracownik i bhp

Celem szkolenia z zakresu bhp telepracowników jest zaznajomienie lub aktualizacja i uzupełnienie wiedzy oraz umiejętności w szczególności z zakresu:
  • oceny zagrożeń związanych z wykonywaną pracą,
  • metod ochrony przed zagrożeniami dla zdrowia i bezpieczeństwa pracowników,
  • kształtowania warunków pracy w sposób zgodny z przepisami i zasadami bhp oraz ergonomii,
  • postępowania w razie wypadku przy pracy oraz w sytuacjach awaryjnych.
Procedura szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy jest niezmiernie istotnym i ważnym elementem procesu przygotowania pracownika do pracy i musi dawać poczucie przeświadczenia, że w imieniu pracodawcy wykonano niezbędne czynności w zakresie uświadomienia pracownika w przedmiocie bhp.
Szkolenie bhp telepracowników kierowane jest w znacznej mierze do pracowników administracyjno-biurowych, w tym zatrudnionych przy obsłudze w szczególności monitorów ekranowych. Ale również dla innych pracowników, których charakter pracy wiąże się z narażeniem na czynniki szkodliwe dla zdrowia, uciążliwe lub niebezpieczne albo z odpowiedzialnością w zakresie bhp, bądź pracowników zaliczanych do grupy pracowników inżynieryjno-technicznych.
Pracodawca na podstawie znajomości stanowiska pracy i zagrożeń określa czynniki szkodliwe dla zdrowia.
Szkolenie bhp może być prowadzone przez:
  • pracodawców lub
  • na zlecenie pracodawcy przez jednostki organizacyjne prowadzące działalność szkoleniową w dziedzinie bhp
Pracodawca musi więc zapewnić telepracownikom odbycie odpowiedniego do rodzaju wykonywanej pracy szkolenia. Jego zadaniem jest także przekazanie takiemu pracownikowi informacji i instrukcji dotyczących zajmowanego stanowiska pracy lub wykonywanej pracy.

piątek, 5 kwietnia 2013

Metody szkoleniowe

Większość doświadczonych specjalistów ds. bhp z dużą praktyką zawodową w zakresie prowadzenia szkoleń zgodzi się z tym, że przekazywanie wiedzy uczestnikom szkoleń jest ważne, ale uczenie ich myślenia ze zrozumieniem i odpowiedzialnością za podejmowane działania jest jeszcze ważniejsze.

Metody szkoleniowe

Metody szkoleniowe w różnym stopniu angażują uczestników w proces szkolenia.
Rozróżniamy role:
  • pasywna:
- wykład,
- dyskusja,
- studium przypadku.
  • aktywna:
- gra symulacyjna,
- odgrywanie ról.
Wykład to tradycyjna forma przekazywania wiedzy przez szkolącego, rodzaj komunikacji jednokierunkowej. Prowadzący szkolenia bhp w formie wykładu, może zastosować mini-prezentację trwającą nie dłużej niż 15-20 minut. Aby przyciągnąć (skupić, skoncentrować) uwagę słuchaczy, warto korzystać z pomocy audiowizualnych (prezentacje szkoleniowe, wykresy, diagramy, tablice, slajdy, filmy itp.).
Dyskusja grupowa to kierowana rozmowa uczestników mająca na celu osiągnięcie zadań związanych z nauką. Ma ona różną postać: począwszy od luźnej rozmowy do rozmowy uporządkowanej, mającej konkretne cele, ramy czasowe, przygotowany plan i/lub wyznaczone osoby do prowadzenia.
Dyskusję grupową należy stosować:
  • na początku prezentacji, po to by poznać pomysły i opinie uczestników,
  • w trakcie wykładu, aby wyjaśnić pewne zagadnienia,
  • na zakończenie wykładu, aby podsumować treści w nim zawarte - dyskusję można rozpocząć od jakiegoś stwierdzenia, pytania lub problemu.
Można też pokazać film lub wyświetlić slajdy i na tej podstawie zaprosić grupę do wymiany poglądów.

Przeprowadzanie robót ziemnych musi być zgodne z planem bioz

Roboty ziemne to roboty budowlane obejmujące odspajanie, przemieszczanie, układanie, zagęszczanie gruntu wraz z doraźnym i trwałym odwodnieniem. Roboty ziemne oraz roboty przygotowawcze i towarzyszące, analogicznie jak inne roboty budowlane, powinny być prowadzone z zachowaniem wymagań określonych przepisami i zasadami bhp oraz sztuki budowlanej.

Bezpieczeństwo pracy przy wykonywaniu robót ziemnych 

Roboty ziemne oraz roboty przygotowawcze i towarzyszące należy przeprowadzać w sposób określony w szczególności w planie bezpieczeństwa i ochrony zdrowia (plan bioz), dokumentacji robót ziemnych oraz stanowiskowych instrukcjach bhp.
Zakres dokumentacji robót ziemnych powinien być taki, aby umożliwiał rozwiązywanie wszystkich problemów wynikających z obowiązku zapewnienia prawidłowego i bezpiecznego wykonywania robót, w szczególności powinien obejmować:
1) plan sytuacyjny warstwicowy z uwidocznionymi wysokościowymi punktami nawiązania (reperami) z zaznaczeniem posadowienia wszystkich istniejących budowli i urządzeń nadziemnych, jak też podziemnych; rozpoznanie warunków geologicznych (rodzaj i stan gruntów w podłożu, uwarstwienie podłoża, właściwości fizykochemiczne gruntów, kategorie urabialności gruntów) oraz wodno-gruntowych (powierzchniowych i podziemnych);
2) wyniki badań laboratoryjnych umożliwiające zaprojektowanie na ich podstawie technologii bezpiecznego wykonywania robót, rozpoznanie położenia instalacji i urządzeń podziemnych, mogących znaleźć się w zasięgu prowadzonych robót;
3) przekroje charakterystyczne terenu z naniesieniem przekroju projektowanych brył;
4) plan zagospodarowania i uzbrojenia terenu.
Przyjęcie metody wykonania poszczególnych rodzajów robót z uwzględnieniem zakresu robót, rodzaju, rozmiarów i głębokości wykopów, rodzaju gruntów oraz ukształtowania terenu, a także możliwego do zastosowania sprzętu mechanicznego będzie przydatne do opracowania harmonogramów robót, planu pracy maszyn z uwzględnieniem czasu zainstalowania, próbnej eksploatacji, zmianowości pracy, planowanych postojów na konserwację, naprawy, remonty.
Dokonanie w ramach projektu robót ziemnych bilansu i rozdziału mas ziemnych umożliwi sporządzenie wykazu i planu pracy maszyn do urabiania gruntu, obliczenie i zestawienie środków transportowych, ustalenie tras transportu urobku, tras transportu urobku dla różnych środków transportowych.
Teren, na którym mają być prowadzone roboty ziemne, jeżeli nie został ogrodzony, powinien być oznakowany tablicami ostrzegawczymi zawierającymi zakaz wstępu osobom nieupoważnionym. W przypadku gdy teren robót ziemnych nie może być ogrodzony, wykonawca robót powinien zapewnić stały jego dozór. Bez względu na to, czy teren robót będzie ogrodzony, należy wytyczyć i oznakować strefy i miejsca niebezpieczne (strefa niebezpieczna to obszar, w obrębie którego występują zagrożenia dla zdrowia lub życia ludzi).
W przypadku robót w pasie drogowym, w zależności od zakresu, rozpoczęcia wykonywania robót wymaga, stosownie do uzyskanego pozwolenia, uprzedniego zamknięcia ruchu na drodze lub wyłączeniu z ruchu drogowego części jezdni, pasa ruchu jezdni albo jego części, lub wprowadzenia ograniczenia prędkości pojazdów poruszających się na określonym odcinku jezdni, w przypadku gdy roboty są prowadzone na poboczu drogi, w rowie lub na przydrożnych skarpach.

Obuwie ochronne musi również być higieniczne

Obuwie noszone przez pracowników stanowi rodzaj bariery na drodze przepływu ciepła i pary wodnej z powierzchni stopy do otoczenia. Należy podkreślić iż obuwie ochronne cechuje się specjalnymi właściwościami, nieznanymi w obuwiu powszechnego użytku. Zastosowane w nich ochrony uniemożliwiają w dużym stopniu efektywne odprowadzanie ciepła i potu, które w znacznych ilościach są wytwarzane podczas wysiłku fizycznego pracowników.

Nowe podejście do oceny komfortu użytkowania obuwia ochronnego

Obuwie ochronne ma na celu zabezpieczenie stóp i innych części kończyn dolnych przed czynnikami niebezpiecznymi i szkodliwymi, które związane jest z wyposażeniem w dodatkowe elementy ochronne np.: wewnętrzne ochrony palców stopy tzw. podnoski, chroniące przed uderzeniem i naciskiem (wykonywane ze stali, aluminium lub odpowiedniego tworzywa sztucznego), wkładki o odporności na przebicie wmontowywane w spód obuwia, ochrony śródstopia zabezpieczające górną część śródstopia przed zmiażdżeniem i stłuczeniem spadającymi przedmiotami lub skaleczeniem ostrą krawędzią, ochrony kostki stanowiące element amortyzujący uderzenia czy klapy osłaniające śródstopie zapobiegające wpadaniu do wnętrza obuwia piasku i kamieni lub iskier i rozprysków stopionego metalu (obuwie dla spawaczy i hutników).
Aktualnie, do oceny właściwości parametrów higienicznych pojedynczych materiałów obuwniczych stosuje się system norm zharmonizowanych z Dyrektywą 89/686/EWG tj.: PN-EN ISO 20345:2011, PN-EN ISO 20346:2007 i PN-EN ISO 20347:2012. Nie wszystkie wskaźniki związane z właściwościami obuwia określającymi komfort użytkowania zostały ujęte w obowiązujących normach. Należy podkreślić, iż badania te nie pozwalają także na syntetyczną ocenę komfortu użytkowania związanego z kształtowaniem się mikroklimatu w obuwiu ochronnym. Z kolei opisywane w literaturze nieznormalizowane metody użytkowe pomiaru mikroklimatu w obuwiu na stanowiskach pracy lub w warunkach laboratoryjnych (przy określonym obciążeniu fizycznym użytkownika oraz stałej temperaturze i wilgotności otoczenia), są kosztowne, pracochłonne i obarczone niską powtarzalnością.
Badania przeprowadzane bezpośrednio na stanowiskach pracy są trudne od strony organizacyjnej i wymagają dużej grupy osób testujących dla uzyskania statystycznej wiarygodności. Są one zwykle łączone z badaniami ankietowymi, których celem jest uzyskanie informacji na temat bezpośrednich odczuć użytkowników. Z przeglądu literatury przedmiotu wynika, że autorzy zajmujący się badaniem mikroklimatu w obuwiu stosowali do symulacji obciążenia pracą fizyczną marsz z określoną prędkością i w określonym czasie na ergometrycznej bieżni ruchomej lub na urządzeniach wysiłkowych tj.: ergometr rowerowy lub wielofunkcyjne urządzenie wysiłkowe łączące funkcje bieżni, steppera i roweru treningowego.

czwartek, 4 kwietnia 2013

Szkolenie bhp telepracownika

Szkolenia bhp pracowników zarówno wstępne, jak i okresowe, odbywają się w czasie pracy i na koszt pracodawcy. Jednym z obowiązków pracodawcy, także wobec telepracowników, jest zapoznawanie ich z przepisami i zasadami bhp dotyczącymi wykonywanych przez nich prac. Natomiast telepracownik, musi potwierdzić na piśmie zapoznanie się z przepisami oraz zasadami bhp.

Szkolenie bhp telepracownika

Celem szkolenia z zakresu bhp telepracowników jest zaznajomienie lub aktualizacja i uzupełnienie wiedzy oraz umiejętności w szczególności z zakresu:
  • oceny zagrożeń związanych z wykonywaną pracą,
  • metod ochrony przed zagrożeniami dla zdrowia i bezpieczeństwa pracowników,
  • kształtowania warunków pracy w sposób zgodny z przepisami i zasadami bhp oraz ergonomii,
  • postępowania w razie wypadku przy pracy oraz w sytuacjach awaryjnych.
Procedura szkolenia bhp jest niezmiernie istotnym i ważnym elementem procesu przygotowania pracownika do pracy i musi dawać poczucie przeświadczenia, że w imieniu pracodawcy wykonano niezbędne czynności w zakresie uświadomienia pracownika w przedmiocie bhp.
Szkolenie bhp telepracowników powinno zapewnić im:
  • zaznajomienie się z czynnikami środowiska pracy mogącymi powodować zagrożenia dla bezpieczeństwa i zdrowia pracowników podczas pracy oraz z odpowiednimi środkami i działaniami zapobiegawczymi;
  • poznanie przepisów oraz zasad bhp w zakresie niezbędnym do wykonywania pracy w zakładzie pracy (z uwagi na fakt, że telepracownicy mają prawo przebywać na terenie zakładu pracy) i na określonym stanowisku pracy, a także związanych z pracą obowiązków oraz odpowiedzialności w dziedzinie bhp;
  • nabycie umiejętności wykonywania pracy w sposób bezpieczny dla siebie i innych osób, postępowania w sytuacjach awaryjnych oraz udzielenia pomocy osobie, która uległa wypadkowi.

Pierwsze wrażenie na szkoleniu bhp

Początek szkolenia ma istotne znaczenie i może wpłynąć na cały jego przebieg. Na odbiór szkolenia składa się nie tylko pierwsze wrażenie, które zrobi szkoleniowiec lecz również treści i forma, które zostaną wprowadzone na początku.

Pierwsze wrażenie na szkoleniu bhp

Już na początku szkolenia dochodzi do weryfikacji oczekiwań uczestnika wobec szkolenia i prowadzącego. Jeżeli osoba prowadząca zrobi korzystne pierwsze wrażenie i nawiąże dobry kontakt z uczestnikami, nabiorą do niego zaufania, chętniej będą współpracować i aktywnie brać udział w szkoleniach.
"Nigdy nie będzie okazji, aby zrobić pierwsze wrażenie po raz drugi" (Anonim).
Na przebieg szkolenia wpłynie przygotowanie merytoryczne, jak i narzędzi pracy prowadzącego szkolenie. Jeżeli na samym początku szkolenia za dużo czasu poświeci się np. na podłączanie rzutnika lub dopiero podczas szkolenia zacznie uczyć jego obsługi, uczestnicy mogą ocenić takie postępowanie jako nieprofesjonalne, a to może wpłynąć niekorzystnie na ich nastawienie. Dlatego warto przyjść 30 minut przed szkoleniem i zapoznać się z pomieszczeniem, odpowiednio ustawić stoły, rozłożyć materiały, ewentualnie kartki do napisania imion i zapoznać się obsługą komputera lub rzutnika oraz sprawdzić działanie prezentacji. Inne elementy warte skontrolowania przed rozpoczęciem szkolenia zawiera przykładowa check-lista.

Zawsze można się odwołać

Decyzja o stwierdzeniu choroby zawodowej lub braku podstaw do jej stwierdzenia wydawana jest na podstawie konkretnego materiału dowodowego. Przede wszystkim danych zawartych w orzeczeniu lekarskim o rozpoznaniu takiej choroby lub braku podstaw do jej rozpoznania i ocenie narażenia zawodowego.

Zawsze można się odwołać

Gdy właściwy państwowy inspektor sanitarny przed wydaniem decyzji o stwierdzeniu choroby zawodowej lub braku podstaw do jej stwierdzenia uzna, że materiał dowodowy jest niewystarczający do jej wydania, może m.in. zażądać od lekarza, który wydał orzeczenie lekarskie, dodatkowego uzasadnienia tego orzeczenia bądź wystąpić do jednostki orzeczniczej II stopnia o dodatkową konsultację.
Decyzja przesyłana jest:
  • zainteresowanemu pracownikowi lub byłemu pracownikowi,
  • pracodawcy lub pracodawcom zatrudniającym pracownika w warunkach, które mogły spowodować skutki zdrowotne uzasadniające postępowanie w sprawie rozpoznania i stwierdzenia choroby zawodowej,
  • jednostce orzeczniczej zatrudniającej lekarza, który wydał orzeczenie lekarskie,
  • właściwemu okręgowemu inspektorowi pracy.